Bundan yaklaşık sekiz sene önce, ilk kitabım Annelik Her Zaman Tozpembe Değil’in yayımlanmasından bir sene sonra, o zamanlar Dijital Topuklar’a ilham vereceğini bilmediğim Blogher‘e katılmak üzere San Francisco’ya uçarken, tam uçaktayken yani, ikinci kitabımı yazdım. Henüz uçak iniş yapmadan, ben...
Bundan neredeyse üç sene önce bir e-posta aldım. Bilge Yalçın Baştimur, “Regretting Motherhood” (Annelikten Pişman Olmak) isimli bir kitabı Türkçeye çevirdiğini, ancak yayınevinin, kitabı, kendisinin önerdiği orijinaline uygun başlık yerine kitabın içeriğine zıt bir başlıkla basarak kitabın mesajını görünmez hale...
Bu eve taşındığımızda, annemlerin katına giden merdivenin altını kapatıp depo haline getirmiştik. Ancak evin geri kalanında olduğu gibi, orada da malzeme ve/veya işçilik konusunda eksiklik olduğundan olsa gerek, Bodrum’un geleneksel rutubet sorunuyla da birleşince ciddi bir rutubet problemi yaşanıyordu el...
Nereden başlayacağıma karar veremeyecek kadar çok uzun zamandır buraya yazmıyorum. Birkaç saniyeliğine de olsa “La benim blog şifrem neydi?” diye duraksayacak kadar uzun süredir yazmıyorum. En son yazdığımda net görmemi sağlayan yakın gözlüğüm beni artık ekrana bakarken başımı geriye itmek...
Cumartesi sabah ulaştı elime Sepin’in kitabı, Ağıtların Tanrısı. Heyecanla bekliyordum. Cumartesi öğleden sonra #kendineaitbiriçerik atölyemiz vardı Peri’yle. Her ne kadar atölye öğleden sonra olsa da, sabahından başlıyor benim heyecanım. Sanki bir yere gidecekmişim gibi giyiniyorum, makyaj yapıyorum, kafamı boşaltıyorum, atölyenin...
Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil