Hediye Kitap: Şuşu ve Üçtekeri

Çocukluğumda okuduğum “Mavi’nin Anıları” diye bir kitap vardı. Hiçbir yerde baskısını bulamıyorum şimdi, Mavi diye bir köpeği anlatıyordu. Hala hatırladıkça içim ısınır.

Onun dışında çocuk kitaplarını çocukluğumda bırakmıştım ben. Çocuğum olduktan sonra yeniden elime aldım çocuk kitaplarını. O da, onlara okumak için…

Sonra bir gün bir blog çıktı ortaya: Bir Dolap Kitap. İki tane yetişkin, üstelik çocuksuz (o zaman öyleydi, şimdi her şey değişiyor), “Yetişkinler de çocuk kitabı okur!” diyorlardı. Demekle kalmıyor, her gün bloglarında bir çocuk kitabına yer veriyorlardı.

Bugün artık çocuk kitaplarını sadece çocuklarıma değil, kendim için de okuyorsam bunda Bir Dolap Kitap “kapakları” Banu ve Yıldıray’ın payı büyük. Çocuk kitapları -özellikle de romanlar- çoğu yetişkin kitaplarının veremediği bir haz veriyor insana. Çocukluğumuzda bıraktığımız hisleri hatırlatıyorlar çoğu zaman. Her yetişkin mutlaka arada eline bir çocuk kitabı alıp okumalı. Yalnız dikkat edin, bağımlılık yapıyor, sonra yetişkinlerin dünyasına geri dönmekte zorlanıyorsunuz. (Bir ipucu: resimli çocuk kitaplarını okurken hikayeyi okumadan önce resimlere bir göz atın, sanki okumayı bilmiyormuşsunuz gibi, çocuğunuzun yaptığı gibi. Böylece yazılı anlatımdan çok daha fazlasını görebilirsiniz kitapta)

Gelelim bu haftaki hediye kitabımıza: Şuşu ve Üçtekeri, Bir Dolap Kitap kapaklarından Yıldıray Karakiya’nın yazdığı, ve “kukladan afiş tasarımına, illüstrasyondan çocuklarla etkinliğe kadar birçok iş yapan” Başak Günaçan’ın resimlediği bir kitap. Oldukça sade ancak zengin çizimleri olan, her çocuğun kendinden bir şeyler bulacağı Şuşu adlı küçük bir kızın doğum günü heyecanı etrafında dönen bir hikayesi var.

Bir Dolap Kitap Banu’su şu yazısında Şuşu ve Üçtekeri‘nin şekillenişini, ortaya çıkışını çok güzel anlatmış. Banu’nun da dediği gibi, benim de bu kitapta en çok ilgimi çeken şeyler bizim kendi çocukluğumuzdaki unsurlar: Kalabalık bir aile; dayısıyla, teyzesiyle, dedesiyle; evde, ev yapımı bir pastayla kutlanan bir doğum günü… En çok oyuncakçıya bayıldığımı itiraf etmeliyim: Çizgi film kahramanlarının istila ettiği zamane oyuncakçılarının aksine, sıcacık, sade ve bir o kadar da cazip bir oyuncakçı. Beni kendi çocukluğuma götüren, olsa-da-gitsek dedirten bir oyuncakçı. Ve tabii ki başkahraman olan üçteker. Küçüklüğünde üzerinden inmediğimiz, şimdiyse tahtını akülü arabalara kaptırmakla karşı karşıya olan küçük, kırmızı bir üçteker.

Şuşu ve Üçtekeri, anne-baba okurları kendi çocukluğuna götüren, küçük okurları ise kendini ifade etme fırsatı veren, sıcacık, yumuşacık bir hikaye. Ve bu yazının altına yorum bırakan bir kişiye, kitabı yayınlayan Redhouse Kidz’den hediye.

Yıldıray Karakiya, çocuk kitaplarına olan merak ve ilgisini Şuşu’nun hikayesiyle somutlaştırmış, ne de iyi etmiş. Umarım Yıldıray’ın önümüzdeki aylarda Bir Dolap Kitap çekmecesinin aramıza katılmasıyla daha da şenlenecek olan hayatı, Şuşu’nun başka serüvenlerine de kaynak oluşturur.

Şuşu ve Üçtekeri ile ilgileniyorsanız çekilişe katılmak için yorum bölümü kapanana kadar yorum bırakmanız yeterli. Çekilişi Random üzerinden yapacak ve yorumların en sonunda açıklayacağım.

İyi şanslar!