Gökçe M’nin Üçüncü Gebelik Günlüğü, 15. Hafta

Yazar Hakkında

GÖKÇE – Çilek kedisiyle ve kız kardeşiyle başına buyruk bir hayat sürerken iş yerinde Özgür’le tanışıp flörtün birinci yılında evlenen, ikinci yılında hamile kalan, üçüncü yılından sonra aileyi büyüttükçe mutluluğunu katlayarak çoğaltan 36 senelik profesyonel mutluluk arayışçısı. 9 yıllık evlilikleri boyunca işe yakın oturabilmek pahasına 6 ev değiştirdiler, şu anda iki kızları ve kedileriyle Şişli’de yaşıyorlar. İkisi de tekstil mühendisi, ikisi de sektörün sürekli şikayetlenen gönüllü kölelerinden. Bir gün bu esaretten kurtulduklarında ne yapacaklarını şaşırmamak için planlar yapıyorlar. Ablaları gibi sürprizle gelen üçüncü meleklerini arabanın neresine oturtacaklarını bilemiyorlar ama buna rağmen çok heyecanlı ve mutlular.

Merhabalar,

Bu hafta da bir seyahat, bir haftasonu eğitimi atlattık, “kız bebek” ve ben. Bu seyahat yoğunluğunun acısını 2 melek kızım da çekiyor bir yandan tabii ki. Salı, Çarşamba, Perşembe görüşemedik, Cuma çok az görüşebildik, üzerine bütün hafta sonu da Sapanca’da eğitimdeydim. Pazar akşamı devasa anne açlığıyla karşılandım. Aylin oturduğum yerden kolumu emmeye başladı yine. “Anneciğim biraz daha açabilir misin kolunu” diyor. Açıyorum. Ben de özlüyorum çünkü kızlarımı. Bir yandan da uykusuzluk yorgunluk beni inanılmaz huysuz yaptı. Neyse ki Özgür hep yanımda, sonsuz destek veriyor. Yaklaşık 3 aydır yıkanma, uyku ritüeli, gezme, park, kart oyunları, ödev, evde cozutma ve diğer yorucu her şey Özgür’ün üzerinde.

Bu haftanın şok edici vakası benim ilk trimester’daki mide bulantılarımı bastırmak bahanesiyle yediğim her şeyin vücuduma 5 kilo olarak yerleşmiş olması oldu. Çok fazla uçtum, bir kısmı da ödemdir deyip kendimi avutmaya çalışıyorum. İlk gebeliklerde de çok kilo almıştım diyorum. Fakat eski kayıtlarıma baktım her ikisinde de 15.aya kadar toplamda 3 kilo almışım. Çok “kilolu gebelik”te ilk trimesterda 3 kilo alınıyormuş demek ki! “Ben doğumdan sonra kolay veriyorum yeeaaa” eşittir ilk trimesterda 3 kiloymuş!

Gebelikte diyet de yapacak değilim ama biraz daha dikkat etmeliyim yediklerime. Bir yandan da bademleri götürüyorum şu anda!

Zeynoşum bu hafta “kız bebek”in ne zaman ses çıkarmaya başlayacağını sordu. “Anneciğim ses çıkarsa da biz duyamayız ki” dedim. “Hayır, hani kıpırdanmaya başlıyordu, kulağımı koyuyordum, elimize dokunuyordu ya” dedi. Tecrübeli abla başka bir şey, hafta hafta aşamaları biliyor. Aylin ise hala “anne bu kız bebek canını acıtmıyor değil mi?” seviyesinde.

Kız bebek büyüdükçe kızlarım da büyüyecek ve doğuma kadar umarım hepimiz hazır olacağız kalabalık aile olmaya. Zeynep’le planlar yapıyoruz yolda nasıl yürürüz diye: “Sen zaten başlarda Aylin’i astığın gibi boynuna asarsın (gözünü seveyim wrap sling) biz ellerinden tutarız. Sonra bebek büyüyüp yürümeye başlayınca ben de büyümüş olurum, sen onların ellerini tutarsın ben önden kendim yürürüm” diyor kızlarımın en büyüğü. Yıllarca kardeşimin olgunluğuna hayran kalmıştım şimdi de melek kızıma şaşırıyorum sürekli. Teyzesinin kopyası.

Bu haftaki seyahatimi de yapıp geldikten sonra haftasonu biraz dinlenmek ve kızlarla gezmek istiyorum. Sonraki görevim ise Şişli’de hastane araştırmak. Sürekli ev değiştirdiğimiz için sabit bir hastane/doktor tercihimiz olamıyor. Her çocuğumuzu farklı ilçede doğurmuş olacağım. Zeynep’in kimliğinde Bahçelievler yazıyor, Aylin’inkinde Beylikdüzü, Kız Bebek’te Şişli yazacak inşallah.

Gökçe