Gökçe M’nin Üçüncü Gebelik Günlüğü, 16. Hafta

Yazar Hakkında

GÖKÇE – Çilek kedisiyle ve kız kardeşiyle başına buyruk bir hayat sürerken iş yerinde Özgür’le tanışıp flörtün birinci yılında evlenen, ikinci yılında hamile kalan, üçüncü yılından sonra aileyi büyüttükçe mutluluğunu katlayarak çoğaltan 36 senelik profesyonel mutluluk arayışçısı. 9 yıllık evlilikleri boyunca işe yakın oturabilmek pahasına 6 ev değiştirdiler, şu anda iki kızları ve kedileriyle Şişli’de yaşıyorlar. İkisi de tekstil mühendisi, ikisi de sektörün sürekli şikayetlenen gönüllü kölelerinden. Bir gün bu esaretten kurtulduklarında ne yapacaklarını şaşırmamak için planlar yapıyorlar. Ablaları gibi sürprizle gelen üçüncü meleklerini arabanın neresine oturtacaklarını bilemiyorlar ama buna rağmen çok heyecanlı ve mutlular.

Merhabalar,

Bu hafta da 2 günlük bir İtalya uçuşunu atlattık. Önümüzdeki 1 hafta uçuşum yok (şükür!) sonraki 2 hafta üst üste 2 seyahatim daha olacak. Sonrası biraz daha sakin görünüyor. Önceki haftaki seyahatimde bir müşterim sunumun sonunda çıkarken “by the way, congratulations for the baby” dedi! Ben anlaşılmıyor sanıyordum ama gebeş gebeş ortalıkta geziyormuşum resmen!

1 kilo daha almışım bu hafta. 17.haftaya girerken aldığım kilo toplamı 6 oldu! Rezalet.

Bu hafta içinde doğum yapmayı planladığım butik hastanemi ve yeni doktorumu ziyaret ettik, bir de rutin kontrol yapmış olduk. Genel olarak hastaneyi zaten seviyordum, kadın doğum haricinde Şişli’de sürekli gittiğimiz bir hastane, ayrıca bu hastanede doğum yapmış bir arkadaşımdan güzel yorumlar aldım, gittik gördük beğendik. Bunu da hiç anlamam sanki ameliyatı ben yapacağım hastane şartlarını teftiş ediyorum. Doktorumuz çok tatlı, sakin, olumlu biri. Bunlar üçüncü bebeğini bekleyen benim için en önemli kriterler şu anda. Herkes pozitif olsun lütfen. Lütfen.

“Kız bebek” sağlıklı öncelikle. Kıpır kıpır. Hafiften hareketlerini de hissetmeye başladım, doktorum tecrübeli gebe olduğum için daha erken hissedebileceğimi söyledi. Kafa ve kemik ölçümünde 1 hafta da büyük gidiyor ablaları gibi. Yeni doktorumun istediği hepatit, toksoplazma, hiv vs testleri de temiz çıktı. Şu anda sorunsuz ilerliyoruz. Tek sorunum koca göbeğime yerleşmiş olan 6 kilo fazlalığım. Yeni doktorum kiloma çok dikkat etmem gerektiğini söyledi, önceki gebeliklerimdeki diğer doktorlarım gibi. Fakat çok önemli bir ipucu yakaladı. Gebelik vitaminlerinden kullanıyordum seyahat tempomda beni desteklemesi için, o vitaminlerin fazla kilo yapabileceğini söyledi. Vitamin tipimi değiştirdi, bir de böyle deneyeceğiz.

Bu yeni doktora da her zaman gönlümde olan sorumu küçük Sezercik edasıyla sordum; “amca ben de normal doğum yapabilir miyim?” “Zor” dedi, “2 tane sezaryen var, plesanta biraz önde” dedi, ama net bir “hayır” demedi. O da aklımın bir köşesinde kalsın bakalım, biraz daha samimi olursak tekrar deneyebilirim.

Bu arada “aa tebrik ederim ilk çocuğun mu?”ları, “yok bu üçüncü kızım” diye yanıtlamak çok zevkli. Cevabı takiben gördüğüm suratların polaroid resimlerinden oluşan bir sergi açsam bayağı izleyicisi olur diye düşünüyorum.

Bu hafta gittiğimiz yeni doktorum da tanışma notlarını alırken “önceki doğumunuz sezaryen miydi?” diye sordu. “Evet önceki 2 doğumum sezaryen” deyince “oo büyük cesaret tebrikler” dedi. Aslında Zeynep’im de gelmişti bu randevuya ve biz doktorla tanışırken “merhaba benim adım Zeynep Mutlu, burada da küçük kız kardeşim var” diyerek doktora durumu özetlemişti aslında ama benim üstüne basa basa söylemem gerekiyor insanların idrak edebilmesi için bu “3 çocuk mu oooo” durumunu.

Sonuç olarak günlerimiz sallan yuvarlan şeklinde geçiyor, bebeğimiz büyüyor. Özgür “geçen gün park yatağı tamir ettirsek mi şimdiden?” dedi. Daha dur çok vaktimiz var dedim ama hiç de belli olmaz aslında. Günler hızlı hızlı geçerken bir bakmışsın daha hastane çantamız hazır değil.

Gökçe