Merhabalar,
Geride kalan çılgın haftamızda başımıza gelmeyen kalmadı!
Ben haftasonuna doğru garip sancılarla boğuşmaya başlamıştım. Öncüler gibi bir yandan, bir yandan gaz sancısı gibi. Durduğum yerde iki büklüm oluveriyorum, düzenli nefes alıp vererek, bekleyerek geçirmeye çalışıyorum. Bir yandan düşünüyorum ani doğum başlarsa ne yaparım daha hastane çantamı toparlayamadım diye. Zaten bugünlerdeki en büyük endişem bir doğum buddy’im olmadığını farketmem oldu. Hatırlamak için önceki doğumlarımın videolarını izlerken farkettim ki; kızkardeşim yanımda olmasaymış ben bitikmişim. Ve aniden hatırlıyorum bu sefer kardeşim programının imkansızlığı sebebiyle yanımda olamayacak. son iki haftadır bu eksikliği nasıl dolduracağımı düşünür haldeyim.
Sonra düşünüyorum neyse ki Özgür var diyorum. Ayrıca çok yakın bir arkadaşım “ben varım merak etme diyor” bu arada. Tatil programını değiştirmekten bahsediyor falan.. “Her şey yolunda gidecek meraklanma” diye kendimi telkin ediyorum sürekli.
Perşembe gecesi kapı çalıyor, Özgür’ü getiriyor kuzeni, koluna girmiş, bacağının alt baldır kısmında buzlu bir şişe bağlanmış, topallıyor. Ne oldu diyorum, “birden paat diye bir ses geldi” falan diyorlar. Eğilip kalkmam zaten zorlaşmış, o gece Özgür gelene kadar sancılardan ağlayarak uzanmışım, Zeynep’in ödevini bile yattığım yerden kontrol etmişim. Özgür’ün koluna girdik, ayaklarına soğuk su kompresi yaptık, buz koyduk salonda biraz uzattık.
Ben çocukları yatırdım. Sonra nöbetçi ortopedist buluruz umuduyla hastaneye gittik. Ben Özgür’ün velisi gibi her bir detayı anlattım oradaki doktora. “Paat diye ses gelmiş” dedim, “baldırı boşlukta gibi, kasamıyor” dedim, “düşme, burkulma yok” dedim, “arkadan vurmuşlar gibi olmuş birden ama arkasında kimse yokmuş” dedim. Doktor sadece bu hikayeyle bile koyması gereken teşhisi koyamayıp, üzerine bir de film çekip, o filmlerine bakıp “bir şeyi yok incinmiş alın bu reçeteyi kullanın” deyip bizi ağrı kesici, kas gevşeticiyle eve gönderdi. “Ama tendon kopmuş olabilir” dedim, dinlemedi, “filmde kaslar görünüyor mu ki?” dedim dinlemedi.
Sonra Özgür’ün ağrısı da geçti. Cuma günü topallayarak işe gitti. Cumartesi sabah kalktığımızda neredeyse hiç ağrısı kalmamış ama topallaması o kadar garip ki, internetten biraz daha okuyup “aşil tendonu kopması” tanısıyla özel bir hastaneye sevkediyorum kendisini. Hastanedeki doktor saniyesinde “aşil tendonu kopmuş” diyerek ameliyat olması gerektiğini söylüyor. İnternetten okuduğumuz süreç öyle uzun ve sancılı ki, ne olduğumuzu şaşırıyoruz.
3 takım bebek kıyafeti (şapkası, eldiveni, çorabı dahil)10 tane meme ucu pedi (kalkan kullandığım için çok almıyorum)5-6 tane ağız bezi2 tülbent (bebeği sararım, örterim, birinin omzuna koymam gerekirse diye)Battaniye (çift kat penye olanlardan, bu mevsimde kalın battaniyenin gereği yok)10 tane bez3 tane alt açma örtüsü2 tane poposil mendil1 çift meme kalkanıEmzirme çayıSerum fizyolojikEmzik (bunu kardeşim koymuş, ben kullanmıyorum ama lazım olur diye çıkarmadım)2 gecelikSabahlık (koridordaki biçare iki büklüm yürüme çalışmalarında lömbür lömbür memeleri, sarkık göbeği falan saklamak için çok faydalı)4 tane iç çamaşırı4 çift çorap (benim ayaklarım çok üşür, mecburum)TerlikDiş fırçası, macunTarak (kardeşim yanımda olsaydı ne güzel tarardı saçlarımı)Benim için pedLens suyu ve kabıWrap slingVideo kamera (iki doğumumu da kaydettirebildik, belki bunu da kaydedecek birini buluruz)
Gökçe çok geçmiş olsun! BAşında okurken ah aşil tendonu dedim, müdürümün başına geldi çünkü. En zor kısmı atlatmışsınız ameliyat. Şimdi Müdürüm Londra’da maraton koşuyor. Tamamen iyileşti. Inşallah sizin için de öyle olur en kısa zamanda toparlanır eşin.
Bu arada hastane çantası için de çok teşekkürler kesinlikle benim için çok makbule geçti.
Yeniden çok geçmiş olsun Gökçe.
Sevgiler
Gokce, cok gecmis olsun. Umarim sizi cok uzmeden iyilesir Ozgur’un bacagi. Hastane cantasi listeni yazdigin icin de cok tesekkur ederim, cok faydalandim.
Sevgiler,
Emek
Gökçecim çok geçmiş olsun, tam Murphy yasası gereği en olmaması gereken zamanda oluyor bu aksilikler. Çabucak iyileşsin Özgür de destek kuvveti olarak bir an önce ayağa kalksın umuyorum:)
Sevgiler,
Ceren