Çocukluğuma dair en sevdiğim fotoğraflardan biri bu: Çocukluğumun yazlarının geçtiği, Silifke yolundaki BP Mocamp burası… Mersin’in ılıman ikliminden aldığımız cesaretle sadece yazı beklemez, ılık bahar -ve hatta bazı kış- günlerinde bile piknik yapmaya giderdik BP’ye. Annemin örgü örmesi çok alışıldık...

Bu hafta çok garip başladı… Neye niyet neye kısmet. Hafta sonu sol böğrüme bir sancı saplandı. Hareket etmekte ve nefes almakta zorlanmaya başladım. İlk önce kalple ilgili bir şeyler sandım, korktum. Hemen ev tipi bir tansiyon aleti aldık ve düzeni...

Geçenlerde bulunduğum bir ortamda orta yaşın biraz üzerinde bir hanım, şöyle diyordu: “Kadınlar artık pek bir rahat. İş isterlerse var, çoğunun altında araba, kocası zenginse zaten daha ne olsun? Bir de hâlâ mutsuzlarmış, o psikolog senin bu psikiyatr benim fır...

Yeni nesil ebeveynlerin en büyük zorluklarından biri, ebeveynliği fazla ciddiye almaları… Bizden önceki nesillerden farklı olarak, “okula gitmek” gibi, “sınava hazırlanmak” gibi, “işinde iyi olmak” gibi, performans kaygılı bir şey zannettik biz bu ebeveynliği… Ve okumaya başladık… İnternetteki yazıları okumaya...

İş hayatına dönmeli mi? Dönmemeli mi? Yoksa hiç düşünmemeli mi? Kadınlar iş hayatına dönsün ama nasıl? Mühendis bir anneyim ama işe dönemiyorum! Acaba neden? Tembel olduğum için mi? Çok mu duygusal bakıyorum? Hani çocuk da yapacaktım kariyer de? Bu soruyu...

Geçtiğimiz yaz başıydı; Eğitim Reformu Girişimi‘nin düzenlediği bir seminere katılmıştık Peri’yle… Çocuk edebiyatı üzerine, çok tatmin edici bir etkinlikti… Orada konuşmacılardan ben diyeyim Sedat Girgin, sen de -şu an ismini hatırlayamadığım- bir yazar önermişti bu kitabı. Ondan beridir de aklımda....

Beni bu havalar mahvetti. Orhan Veli şiirinin orjinalinde olduğu gibi bu güzel havalar demiyorum özellikle, çünkü bu ülkede güneşli bir havanın bu mevsimde haftasonuna denk gelme ihtimali Türkiye’nin Avrupa Birliğine girme ihtimalinden sadece birazcık daha yüksek. Paskalyamız meteorolojinin aynen söylediği...

Dün yayımladığım “Kürtajı neden konuşamıyoruz?” yazısının yazarı bana yazıyı gönderdiğinde, yazıyı yayımlayacağımı, ancak gelebilecek tepkilere hazırlıklı olmasını, çünkü çok güzel şeyler duymayabileceğini söylemiştim. Eğer eleştiriyi aşan, yargılayıcı yorumları duymak ona iyi gelmeyecekse yazıyı yayımlamamak daha iyi bir fikir olacaktı… O...

Aşağıdaki yazı, ismini saklı tutmak isteyen bir Blogcu Anne okuru tarafından kaleme alındı. Kürtaj. Evet tam adı bu. Gebe kadının içinden doktor tarafından doku alınması. Teknik bir konu. Yersen. Kasım 2014’te hamileliğim ramazan davulcusunun davulunu kapıp, sokaklarda “Hamileyim!” diye davul...

Bu haftanın en büyük olayı tabii ki cinsiyetini öğrendiğimiz ultrason kontrolüydü. Detaylara geçmeden önce sonucu açıklamak isterim, buyurun: Böylece bir önceki yazıma göre üzere benim hislerim kablel vuku bulmuş oldu. İtiraf edeyim bu bir histen daha ötesiydi. Şöyle ki; “Bebeğinizin...