Birkaç hafta önce bir milat gerçekleşti: Deniz oğluma bir Instagram hesabı açtık. Bu çocuk ne ara bu kadar büyüdü, ona dair bir şeyler paylaştığım insan nasıl oldu da kendisi bir şeyler paylaşmaya başladı, işin o kısmını aklım almıyor. Daha dün...

Henüz öz bakımını halletmeyi öğrenememiş küçük çocuklu bir evde asgari bir kişinin sağlıklı olması gerekir ki -bu kişi de ekseriyetle anne olur- çocuğun yemesi, içmesi, uykusu, oyunu, ağlaması, sızlaması gibi tüm güne yayılan ihtiyaçlarıyla ilgilensin. Ama o anne kişisi olur...

Biz aylardır planlar yaparken hayat arkamızdan kahkahalarla gülüyormuş meğer. Annem doğum öncesi ve sonrasında lohusalık sürecim boyunca yanımda olacak, ben bebeğime odaklanırken annem de benim ve evin bakımını üstlenecek diye düşünüyorduk. Böylece benim lohusalık süresini rahat geçirmem ve bebeğimle birbirimize...

Ebru ve Deniz’in Hikâyesi Ne hamileliğimin bu kadar kolay, ne de doğumumum bu kadar zor geçeceğini hayal etmiştim..O kadar ki Elif’e doğum hikayemi “pozitif doğum hikâyeleri” başlığı altında yazabileceğimden emin olmadığımı söylediğimde, ‘mutlu sonla biten her hikâye pozitiftir’ cevabı beni...

Yaşasın doğum iznine çıkmak! 32. haftadaki “ben çok iyiyim bence 37’ye kadar çalışabilirim” söylemlerimi yutuyorum. 34. hafta itibarıyla işe gidip gelmek yormaya, zorlamaya başladı. 31 Aralık tarihini son günüm ilan ettim. Böylece, 10 gün kadar erken izne çıkmış oldum. Biraz...

İletişim Yayınları’nın Ergenlik: Sıkıntılı Yıllar başlıklı kitabı elime ilk geçtiğinde isminden dolayı biraz irkilmiş ve rahatsız olmuştum. Tamam, hiçbirimiz ergenlik yıllarının ballı kaymak olmayacağını biliyoruz ancak korkutucu ve negatif gelmişti kitabın başlığı. Açıkçası, yayınevi direkt gönderip “İlginizi çekeceğini düşünüyoruz” dememiş...

Anneliğe kutsallık yükleyen, cenneti annelerin ayakları altına seren, ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar gibi söylemlerin anneliğe güzelleme yaparken; aynı zamanda annelerin omuzlarına bazılarının taşıyamadığı için çöktüğü ağır yükler de konduruyor. “Acaba ben de mi bir yanlışlık var” gibi sorgulamalar...

Bodrum’da, çocuklarla alt alta-üst üste geçen bir yaz, Dijital Topuklar hazırlıklarında eve uğramadığımız bir Eylül-Ekim, evde yeri gelip 11 kişi uyuduğumuz bir Kasım ayından sonra, oldukça sakin denilebilecek bir Aralık ayının sonlarına doğru yaklaşıyoruz. Biraz daha başa saracak olursak, bundan...

  23. Hafta: Nefes Alamıyorum! Nefes alamıyorum ama mecazen değil gerçekten nefes alamıyorum. Son aylardaki hayatım Arabesk filmi misali ilerliyor. Son 10 yıldır varlığını dahi hatırlamadığım alerjim bu hafta nüksetti. Evde bir okul çocuğu olmasından sebep başta bakteriyel bir durum sandım,...

Geçen hafta bizim gündemimiz yoğundu. Perşembe günü 32. haftayı doldurduğumdan işe devam edebilmem için çalışabilir izni almam gerekiyordu. Doktorum bir önceki kontrolde vermeyi düşünmediğini söylediği için oldukça gergindim. “8 hafta boyunca evde ne yapacağım tek başıma?” diye karalar bağlamıştım. Allahtan...