Bu yazıyı yazmaya başladıktan sonra bir sürü olay oldu. Şule Çet davası, sanığın müebbet hapis cezası alması ile sonuçlandı (Aile Bakanlığı ağırlaştırılmış müebbet için itiraz edeceğini duyurdu).  Aynı gün Twitter’da hemen her gün değişen isimlerle rastladığımız #…içinadalet listesine Ceren Özdemir...

Derin Derya kadardı (şimdi baktım, 1 yaş daha büyükmüş). Moda’nın popüler kafelerinden birine gitmiştik, daktiloda tıngır mıngır bi şeyler yazarken Derin, oranın müdürü müdür, sahibi midir nedir bi adam gelmişti, “Yalnız biz orada anlamlı şeyler yazıyoruz” diyerek daktilodan uzaklaştırmıştı Derin’i....

Oldukça sıradışı bir yoğunlukta geçen yaklaşık 6 ayın sonunda, yeniden kendimi bulmaya çalıştığım -ve canım blogumu hatırladığım- bir kavuşma yaşıyorum. Of nasıl bir dönemdi!.. Yaz tatili denize, güneşe ve en çok da çocuklara bolca doyduğum ve fakat dinlenme adına güdük...

Yaşam sevinci hangimizde var? Dikkat ettim biz anneler “Aman çocuğumun başına bir şey gelmesin, aman hastalanmasın, aman aç kalmasın, aman geri kalmasın, aman şunu da öğrensin, aman kötü arkadaş edinmesin, aman piyano da çalsın, aman basketbol da oynasın, aman iyi...

Blogcuanne.com’da okuduğum ‘Tek Çocuklu Kadın Manifestosu’ndan sonra bir ‘Görüyorum ve arttırıyorum: çocuksuz kadın manifestosu’ yazmayı kendime bir görev bildim. Çocuksuz bir insanın annelik sitesinde ne işi var diye sorulabilir tabii ama mesele çocuklu olmak ya da olmamak değil, mesele dünya...

Anne İtirafları’na Instagram’da bir sayfa açtık geçenlerde… Çoğul konuşuyorum çünkü kollektif bir aklın ve çabanın sonucuydu. View this post on Instagram Neredeyse iki sene önceydi, bir sabah “Yardım etmek istiyorum” başlıklı bir e-posta aldım. “Bu sabah ‘Blogcu Anne’ye yardım etmem...

İş için İstanbul’a gittiğim 5 günü saymazsam, 5 haftadır Bodrum’un yerlisi gibi yaşıyorum. Yerlisi gibi derken, halk plajlarına gidiyor, toplu taşıma araçlarını kullanıyor, pazardan alışveriş ediyor, çocukları burada parka götürüyorum. Bodrum’un ne kadar yerlisi kaldı tartışılır tabii, nüfusun ciddi bir...

Ben gündüzleri çok sevdiği bir işte çalışan, akşamları çocuğu ve eşi ile vakit geçiren, geceleri müzik dinleyerek okumayı seven, kimi zaman akademik makaleler kimi zaman da roman okuyan, kafa karışıklığını terapilerle, arkadaş sohbetleri ile ve yazarak gidermeye çalışan sıradan bir...

Twitter’da yazdım, Instagram’da paylaştım ama hızımı alamadım buraya da içimi dökmek istedim. Dün Turgutreis’ten Yalıkavak’a gelmek için dolmuşa bindik; çocuklar, ben, annem ve babam. Oradan ayrılmadan dişim tuttu benim, zaten iki gündür uğraşıyordum, herhalde apse yapmış, misafirliğe gittiğimiz evdeki ağrı...

Instagram’ı ben en çok, o an yapıyor olduğum şeyi paylaşmak için kullanıyorum. Hikâyelerim genelde bir yerden bir yere giderken yaptığım çekimlerden oluşuyor: Derya’yla okula giderken/okuldan dönerken, karşıdaki bir toplantı için vapura yetişmeye çalışırken, vapurda boğaza/bulutlara bakıp kendi kendime terapi yaparken…...