Anne İtirafları

Yanlış feminizm bakış açım yüzünden en sevdiğim şey olan yemek yapmaktan soğudum, evde yaptığım her şey köleymişim hissi veriyor, sürekli hesap yapıyorum kafamda “Ben ne yaptım o ne yaptı?” oysa ki elinden geleni fazlasıyla yapan bir eşim var. Çalışma saatlerimiz, iş yüklerimiz ve iş stresimiz açısından aramızda dağlar kadar fark var, ben ona göre çok rahatım ama işte kurtulamıyorum o histen…

Ne kadar tatmin olmasam da eşimi aldatmayı bir an bile düşünmedim.Ama kadınlardan çok hoşlanıyorum.Bir kadınla birlikte olmayı çok isterdim.Bir kadın sevgilim olacağını bilsem hemen ayrılırım.

Keşke robot eşler olsa. Nasıl davranacak, konuşacak, ne iş yapacak ayarlasak. Artık bana tuhaf gelmiyor robotlar. Tam tersi ihtiyaç artık.

İkinci çocuk konusunda o kadar kararsızım ki herkes fikrini söylüyor ve ben etki altında kalıyorum.”yaparsam pişman olurum”, “yapmazsam pişman olurum” cümleleri aklımda dönüp duruyor.Kendime sinir oluyorum.Bi net ol be kadın!!

Kendisini hâlâ sevdiğim bir arkadaşım var. Uzun zamandır farklı şehirlerdeyiz. Ne zaman sorunlarimdan bahsedecek olsam telefonu apar topar kapatmaya çalışıyor. Başkasının hayatının acılarını bile duymaya tahammülü yok. Bazen de nispet yapar gibi kendi arar hayatındaki olumlu gelişmeleri benimle paylaşır. Üzgünüm arkadaşım benim sana anlatacak güzel seylerim yok, o yüzden aramama da gerek yok.

Çaldığınız ürünlerin parasını, çocuğunu zorluklarla büyütürken çalışmak zorunda kalan personeller cebinden ödüyor! Üzerine de kör müsünüz millet çalarken nerdesiniz diye azar işitiyor, sanki bütün gün 300 kişinin altüst ettiği içine sıçtığı mağazayı toplamak kolaydı.Bir de cebinde kredi kartı olup da kendini bir bok zanneden müşteriler var tabii. Çalanın da darmadağın edenin de arkasından bin beddua küfür

Hergun isten gelio yemegi yer koltukta uyur… Ben omru hayatimda boylr uykuya duskun bir adam gormedim. Benim yanimda uyur kendi basina olsa ben evden annemlere gtsem kalsam hep uyanik 🤷‍♀️ ahh omur boyu…

Annem de babamdan bahsederken benim benim gibi bıkkın oluyor.Şimdi anlayabiliyorum bunca yıl nasıl acı çektiğini.Içinde ne fırtınalar koptuğunu.Can yoldaşı diye yola çıkıp kocaman bir yüke dönüşmüş.

Kocamin kayinvalidemle kayinbabam gelince yanlarinda horul horuk uyumasina sinir oluyorum. Ben ne zaman uyuyayim ha?

Buradaki itiraflarin çoğunda kendimi buluyorum. Mutsuzluktan beslenmiyorum ama yaşam artık öyle zorlaştı ki benim için, benim gibi yine varmış diye nerdeyse sevineceğim. Tuzu kuru insanları görmek istemiyorum uzun bir süre yanımda , yöremde