Üniversiteye hazırlanırken, nasıl olsa Boğaziçi İşletmeye puanım yetmeyecek, bari Sosyoloji, Psikoloji yazayım istemiştim. Ama o zaman ‘işletme’ popülerdi, ”Boğaziçi’nin BİLE sosyolojisi, psikolojisi olacağına, Marmara’nın İşletmesi olsun, daha iyi, daha geçerli” kararına varmıştık ailecek. Niye böyle bir kararı ailecek verdiysek? Annemin, babamın benimle...
Dün akşam üzeri oldukça karışık bir programım vardı. Öğleden sonra Deniz’i okuldan almaya gidecektim. Fide’de bir cinsel eğitim semineri vardı dün, ona katılmayı çok istiyordum. Ben seminerdeyken Doğan da Deniz’i antrenmana götürecek ve sonrasındaki veli toplantısına katılacaktı. Ben Maltepe’de toplantıdayken...
Bugünlerde patlayan bombalardan, orada burada gerçekleşen saldırılardan sıyrılıp bir şey yazmak çok zor, ama deneyeceğim. Evimizin üçüncü bebeği de bir yaşını doldurdu geçen gün… Derya’nın ilk doğum günü, tam da doğum gününe denk gelen 17 Aralık Cumartesi günü aile arasında çılgın...
Bugün aslında bir çocuk kitabı yazmak istiyordum; daha doğrusu bir seri… Ama içinde bulunduğumuz ahval ve şerait içinde, yetişkinlere iyi gelecek bir kitabı paylaşmak istedim. Terapi Defteri’nin yazarı Deniz Bolsoy Erdem’i ilk olarak Twitter’dan takip etmeye başlamıştım. Sonra Instagram hesabı...
Her türlü ”Nasılsın?” sorusunun karşılığı olarak ”İyi diyelim, iyi olalım” yanıtını veriyorum şu sıralar. En yakın arkadaşımdan, iş için yazıştığım insanlara kadar ”Nasılsın/ız?” diye soranlara, nezaketen verilmesi gereken ”İyiyim, teşekkür ederim; sen/siz nasılsın/ız?” yanıtını veremiyorum. Nasıl vereyim ki? İyi değilim....
Bu seriyi yeni keşfettim! Elif defalarca “Rita Ve Adsız”ları alsana deyip durmuştu, ancak fuarda alabildim. Serinin dört kitabı Türkçeye çevrilmiş… Daha kapağına bakınca gülmeye başlıyorsunuz. Rita biraz huysuz, yaramaz bir kız. Aslında tam da altı yaşlarında bir çocuğun olması gerektiği gibi!...
Genetik miraslarım arasında sevdiklerim var, sevmediklerim var. Sevdiklerimin başında, kuaförlerin ‘kaliteli’ olarak tanımladığı saçlarım geliyor. Baba tarafımın bana en büyük genetik hediyelerinden biri geç ağaracak olan saçlarım… Aslında beyaz saçı severim ben. Anneannemin mesela, pamuk gibiydi saçları ve benim de öyle olacak...
Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil