Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil

~18 Haziran 2010, İstanbul~ Öncelikle şunu belirteyim: Doğumum tahminimden çok daha kısa süreli ve çok daha az ağrılıydı. Belki de bundan üç sene önceki ilk doğumumun sezaryenle noktalanmış olması ve benim hiçbir koşulda aynı şeyleri tekrardan yaşamak istememem ikinci doğumum...

Böyle hissedeceğimi tahmin etmemiştim. Derin memeyi bırakıyor. Sıkıldı. Uğraşmak istemiyor. Gündüz neredeyse hiç emmiyor. Bugün sabah azıcık aldı. Öğleden sonra ise iki fırt. Gerçekten, sadece o kadar — iki fırt. Onda da zaten süt gelmedi. Öyle olunca sütü sağdım. Biberonla...

Hep düşünmüşümdür. Hayatım boyunca kaybettiğim eşyalarımı bulacak olsam, acaba kaç oda doldurur? Orada burada unuttuğum oyuncaklar. Sağda solda bıraktığım çantalar. Lisedeyken, voleybol antrenmanı sonrası soyunma odasında unuttuğum spor ayakkabılar. Okul otobüsünden inerken bıraktığım kitaplar… Hepsini toplasam ne kadar yer kaplar?

Blog yazarı olarak en gıcık olduğum şeylerden biri “mrb, çok güzel yazı, tşklr – imza: duvarboyası.com” şeklindeki, reklam değilmiş süsü verilmeye çalışılan, ama aslında tüm amacı web sitesinin linkini vermek olan yorumlar. Her gün bayağı bir siliyorum bunlardan. Ha, gerçekten...

Bu haftaki hediye kitabımız çok özel. Çocuk sağlığı ve emzirmeye olan doğal yaklaşımıyla bilinen, İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi bünyesindeki Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı öğretim üyesi Prof. Dr. Gülbin Gökçay’ın 2008 yılında yazdığı “kaynak kitap” niteliğindeki “Yaşamın İlk...

Dünkü olaydan sonra anneler mesajlar yağdırdılar Alpay Erdem’e. Nurturia’da söylendik. Bloglarda verip veriştirdik. Facebook’ta çekiştirdik. O ne yaptı? Olayı ilk olarak yazan Nehir’in bloguna gitti, ve yorum bıraktı: Merhaba. Ben Alpay Erdem. Yazdığım o cümle için samimiyetle özür dilerim. Bazen...

Kadının yeri, evi mi? İşi mi? “Çocuk da yaparım, kariyer de” söylemi zorlama mı? Etrafımda hali vakti yerinde olan (hali vakti yerinde=tek maaşla geçinme gücü olan) ailelerdeki annelerin çok büyük bir çoğunluğu çalışma hayatını ya bırakıyor, ya ara veriyor. Öyle...