Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil

Yer: Selamiçeşme Parkı çocuk oyun alanı, bir bahar günü Elif: Deniz’ciğim, you have to go up the stairs first, and then down the slides. You’re going to fall down! Deniz: Annneeeeaah! Pick me up! Parktaki yaşlı teyze: Kızım, neden yabancı...

Neden tutmayayım ki? Asıl soru “bunca zaman aklım neredeydi?” olmalı… Amerika’dan döndüğüm iki senedir onunla bununla kavga etmekten yoruldum, yaşlandım. O taksici bana küfretti-plakasını al; bu adam kaldırıma park etmiş, bebek arabasıyla geçemiyorum-sileceğini kaldır; çocukların gittiği yerlerde sigara içiyorlar-nereye şikâyet...

Neredeyse 2 senedir “Ben bir şey yapacağım, ama ne?” deyip duruyorum. Kendi işimi mi kuracağım? Bir yerde mi işe gireceğim? Part-time mı, full-time mı? Paralı iş mi, gönüllü iş mi? Deniz benim işe dönmeme hazır mı? Asıl ben onsuz olmaya...