Evin dağınıklığı, sinsice etrafta dolaşan; yere atılan bir tişörtle, masanın üzerindeki kuru boyalarla, tezgahta kalan kirli bardaklarla beslenen; etrafını saran, evini ele geçirmeye çalışan karanlık bir güç gibi gittikçe büyüyor. Ne ara bu kadar büyüdüğünü, karşısında sinek gibi küçücük kaldığını...
Şişşşşt Şişşşt Sakin Ol…. Sinirlerine Hakim Ol! Bu yazı, önce kendimize, sonra anneliğimize sahip çıkmakla ilgili. Ömrünüzde kaç kere sinir krizi geçirdiniz? Ömrünüzün hangi dönemine denk geldi? ÖSS miydi? KPSS miydi? “Biz sizi ararız”lı iş görüşmeleri miydi? Lohusalık mıydı? Çocuk...
İlişkilerde hakkaniyet olmalı. Sen incindiğinde, onun işi seni rahatlatmak. Tıpkı o incindiğinde senin işinin onu rahatlatmak olması gibi. Bir taraf her şeyi üstüne aldığında denge bozulur. Oyunun kuralı bu. Sınır koymayı öğreneceğiz. Senin sıran olduğunda, senin sırandır. diyor Nilüfer Devecigil Işığın Yolu kitabında....
Bu yazıda kendimi ayna tutarak, iki çocuklu bir kadından bahsedeceğim.”Sen kendine içecek bir şeyler al,ben üzerime hafif bir şeyler giyip geleyim.” Demek isterdim ama “Bihter” bizim evden göçeli çok oldu. (Bihter demişken ruhuna fatiha) Yerine, evde dizi çıkmış eşofmanlarıyla dolaşan,...
Biliyorsunuz, sosyal medyada bir TBT furyası var. İngilizcedeki Throw Back Thursday kelimelerinin baş harfinden oluşan bu kısaltma, Perşembe günleri, geçmişten fotoğraflar paylaşmak şeklinde hayat buluyor. Bir nevi “Hey gidi günler” bahanesi… Ben bunu blog boyutuna taşımak istedim. Mümkün olduğunca, Perşembe günleri...
Bu blogda, anneliğimle ilgili bence neyi yanlış yaptığıma dair, neleri daha iyi yapabileceğime dair, hangi konularda kendimi geliştirmem gerektiğine ve geliştirmeye çalışıyor olduğuma dair yüzlerce yazı var. Abartısız, yüzlerce… Ama neyi iyi yapıyor olduğuma dair yazdığım yazıların sayısı bir elin...
Instagram’da canlı yayın yaparken bazen “Eşinizle tartışıyor musunuz?” soruları geliyor, diyorum ki “Tartışmaz mıyız? En çok da çocuklar üzerinden.” Ben kendine sınırlar çizen, örneğin akşam belli bir saatten sonra artık koltuğa oturup kimsenin dişiyle, çişiyle uğraşmak istemeyen ve bunu dile...
1985 yazını İstanbul’da geçirmiştik, bizim için çok değişik bir yazdı. Emirgan’a yakın bir evde oturmuştuk, çay bahçelerine yürüme mesafesindeydi. Anneannem de bizimle kalmıştı o yaz, onu da alıp akşamüstleri çay bahçesine giderdik. Bir gün ben-Ece-annem-anneannem yürürken, bakkalın önünde bir kutu...
İnsanın, kendi zorlandığı konuları bir başkasının ağzından duyması, o sorunların sadece kendine ait olmadığını görünür kılmak adına çok iyi gelen bir şey… Ve bu görünürlük, hiç ummadığınız yerlerde karşınıza çıkabiliyor bazen… “Üç çocuklu hayat nasıl?” diye soranlara “İki çocuklu hayattan...
Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil