Etiket Arşivi: Annelik halleri

Günümüzün en moda tabirlerinden biri multitasking, yani özünde bir koltuğa on karpuz sığdırabilmek… tek bir görev insanı değil, çoklu görev insanı olabilmek elini attığın her işten alnının akıyla çıkabilmek. Ve bu tabirden elbette, anneler de payını alıyor. Öncelikle, her işi...

Geçen hafta bir sabah erkenden kalktım. Milas’a gitmek üzere uçağı yakalayacaktım ve saat 7’de evden çıkmam gerekiyordu ancak bu bile benim saçlarımı maşa yapmama engel olamamıştı çünkü birlikte gideceğimiz ekipte fıstık gibi moda blogırları falan vardı ve evet kaz ayaklarımı...

Blogcugiller‘i ilk çizmeye başladığımda yaptığım çizimlerden biriydi Kırmızı Düğmeler… Bir gece, ansızın ortaya çıkıvermişti. Muhtemelen uzun bir günün sonunda çocukları yataklarınıa tıkıştırdıktan sonra oturup çizmiştim. Bayağı da beğenilmiş, paylaşılmıştı. Yalnız değildim, benim gibi hisseden çok anne vardı, hepsi bu anlatımıma katılmıştı. Ama...

Çocuklarımın, ‘söylesinler’ diye gözlerinin içine baktığım bir kelimenin bazen en duymak istemeyeceğim kelime olacağını bilmezdim. Anne! İlk aylarda önce anne mi diyecek, baba mı diyecek, baba dedi ama anni de dedi diye çetele tuttuğumuz o günler çok gerilerde kaldı. Yerine...

ScaryMommy.com sitesinde yayınlanan bu yazı Ebrar Güldemler tarafından Türkçeleştirilmiştir. * Tüm o annelerden oldum. Tamamen çocuklara odaklanmış, ilgili ve sevgi dolu… Anneliğin her anının hakkını veren… Durdurup sonsuza dek yaşamak istediğim anlarım oldu. Ben o annelerin hepsiydim. Çocuklarımın sahip olmasını istediğim anneydim. Ama...

Hepinize selamlarımızla, Bu haftalarda bir geriye sayım hissiyatı başlıyor. 30’lu haftalara ulaşmanın mutluluğu ile güzel sona yaklaşmanın heyecanı harmanlanıyor, tarifi zor duygular ortaya çıkıveriyor. Bu dönem, geri sayımı hak eden haftalar belki ama kaça doğru sayacağımız meçhul. Net bir son...

Bu aralar hep ilk anneliğimi hatırlarken buluyorum kendimi… Neden bilmem, arada bir tecrübem daha olmasına rağmen hep ilki aklıma geliyor. Ve ne kadar yorulduğum, kendime ne kadar yüklendiğim… Kızkardeşim geçtiğimiz sene anne oldu. Onun anne oluşu benim şimdiki anneliğimi de...

Anneliği düşününce çoğu zaman aşka benzetiyorum. Ama en heyecanlı, en yoğun haline… Ve mucizevi olan da hiç azalmaması. Ve aynen o zamanlardaki gibi; sürekli Ondan bahsetmek istiyorsunuz, biricik evladınızdan! Sıradan, günlük hayata dair her bir detay sizin için hayati konular....

Geçen gün Derin hasta gibi uyandı sabah, burnu akıyor, öksürüğü var; belli ki evde kalmak ona daha iyi gelecek. ‘Derin’ciğim sen bugün okula gitme’ dedim ona, o sırada Deniz duydu, vay efendim neden gitmiyormuş da şimdi o okula gidecekmiş de öteki evde...

Bu blogda akıl vermeyi pek sevmiyorum (Sadece blogda değil aslında, hayatta da; çok yakınlarım olmadığı sürece, bana fikrim sorulmadığı sürece ‘şunu şöyle yap’ demekten çekiniyorum). Takıntı derecesinde önemsediğim bazı konular dışında (örneğin seyahat sırasında oto koltuğu kullanımı) genelde yazılarımda da...