Etiket Arşivi: Blogcu Gebe

Hamile olduğumu iki şekilde anlamıştım: (1) Gündüz vakti arabada uyuyakalmam (tabii ki direksiyonda değildim), ve (2) göğüslerimin damar damar olması… Hamilelikte bir kadının karnından sonra en çok şekil değişikliğine uğrayan yerleri memeleri olsa gerek. Bence benim bugüne kadar aldığım kiloların...

‘Oysa bu hafta ben çok mutluydum’ yazmış Ezgi gebeliğinin 12. haftasını anlattığı günlüğünde… Ben de mutluydum. Anlatmak istediğim bir sürü şey vardı, küçük küçük notlar almıştım kendime hafta içinde, unutmayayım diye… ‘Ufak tefek sıkıntılarım var ama, gerçek anlamda bir şikayetim...

Ve korkulan şeker yüklemesi testini geride bıraktım, yaşasın. Bir koca bardak şekerli su, iki saat ve üç kan alımının sonunda gebelik şekerim olmadığı sonucuna varıldı. Daha önce böyle bir korkum olmamıştı, ama gerek 35’inden sonraki hamileliklerde bu riskin arttığını duymak,...

Savulun 6 aylık hamileyim! Ferhan dedi ki dün: ‘Ne kadar oldu şimdi bebek?’  Neredeyse bir aydır görüşmüyorduk, çok büyümüş buldu karnımı… ‘Bilmem’ dedim. ‘Yani büyüklüğü ne kadar, kaç kilo falan?’ ‘Vallahi bilmiyorum’ dedim. Bilmiyorum cidden. Doktor kontrolleri arasında aklıma düşmüyor...

Deniz’e hamileyken bir günlük tutmaya başlamıştım, nedense devamını getiremedim onun. Yalnızdım da aslında, çok ihtiyacım vardı içimi dökmeye, belki de o yalnızlıktı beni yazmaktan alıkoyan, bilmem… Şimdi diyorum ki keşke yazsaymışım, tutsaymışım bir kenarda içimdekileri… O zamanlar ne hissettiğimi bilmek...

Nasıl anlatsam? Nerden başlasam? Okyanusun diğer tarafında koştur koştur bir hafta geçti. Geçtiğimiz haftanın sonuna doğru, Perşembe günü Dallas’tan Toronto’ya geçtim. Dallas’ta zaman ya evde, ya kapalı alışveriş merkezlerinde geçti çünkü hava çok sıcaktı. Aşırı sıcaktı. Ve nemliydi, ki benim...

Geçtiğimiz haftanın ortasında kalktık geldik Amerika’ya… 12 saatlik bir uçuşun ardından vardık Amerika’nın etnik çeşitliliği en fazla olmakla övünen (en azından öyle olduğunu havalanına yerleştirdiği kocaman ‘America’s most diverse city’ olduğunu iddia eden) Houston’a… Yolculuk kolay geçti. Doktorumun üç konuda nasihati...

Üçüncü gebeliğimi öğrendiğimiz ilk birkaç gün şokla geçti. Doktora gidene kadar da kararsızdık. Aslında kararımızı biliyorduk -ve ikimiz de aynı şeyi istiyorduk- ama kararsızdık işte… Doktordan çıktığımızda ise bir karar varmıştık: devam edecektik. O akşam Karsu Dönmez’in konseri vardı, çocuklar...

Derin birkaç günlük, en fazla bir haftalıktı, doktor kontrolüne gitmiştik. Hastanenin emzirme odasında beklerken bir sürü anne vardı benim gibi cuk cuk bebeklerini emziren. Kimse kimseyle konuşmuyordu, sessizce bakışıp en fazla gülümsüyorduk birbirimize… Annelerden biri dedi ki bana: ‘İkinci bebeğiniz, değil...

Geçtiğimiz haftanın en can alıcı olayı doktor randevusuna çocuklarla gitmek zorunda kalmam ve böylelikle planlanmamış bir ‘buluşma’nın gerçekleşmesiydi. Uzaktan da olsa ilk kez üçü bir arada… Heyecan verici bir karşılaşma… #blogcugebe A photo posted by Elif Dogan (@blogcuanne) on Aug...