Etiket Arşivi: Calışmayan Anne

Aşağıdaki yazı, ismini saklı tutmak isteyen bir Blogcu Anne okuru tarafından kaleme alındı. *** Bir daha dünyaya (ve yine bir kız çocuğu olarak) gelsem, kendimi okumaya ve bilime adamak yerine biçki dikiş, yemek yapmayı öğrenmek, ev ekonomisi, çocuk bakımı konularına...

Hikâyemi en baştan anlatayım. Herkes gibi işimde gücümdeydim. Gayet de başarılı bir iş hayatım vardı. Bir firmada Dış Ticaret Müdürü olarak çalışıyordum. Fuarlara gidiyordum, yabancı müşteriler geliyordu. Yoğun bir işti ama mutluydum. Bir şeyler üretmenin, çalışmanın, başarıyı tatmanın hazzını yaşıyordum....

Aşağıdaki yazı ismini saklamak isteyen bir Blogcu Anne okuru tarafından kaleme alındı. “Çocuktan Sonra Kariyer Yapmama Şansımız Var mı?” Bu soru kim bilir kaç defa sorulmuştur internet aramalarında. Ben içinde bulunduğumuz şu günlerde bunun hesabını yapıyorum. Planlı olarak yaptığımız 2....

Anneliğimin ilk zamanlarına dönüp baktığımda ne kadar ürkek ve çekingen olduğumu hatırlıyorum… Bebeğimi kucağıma almaktan korkmuştum ilk olarak… Annem, ütülediğimiz yenidoğan kıyafetlerinin bile büyük geleceğini söylediğinde “İyi de o kadar küçük bir şeyi nasıl kucağıma alacağım ben?” diye endişe etmiştim. Benden...

İş hayatına dönmeli mi? Dönmemeli mi? Yoksa hiç düşünmemeli mi? Kadınlar iş hayatına dönsün ama nasıl? Mühendis bir anneyim ama işe dönemiyorum! Acaba neden? Tembel olduğum için mi? Çok mu duygusal bakıyorum? Hani çocuk da yapacaktım kariyer de? Bu soruyu...

Sanırım beş yaşındaydım, anaokuluna gidiyordum. Anneler Günü’nde annelerimiz için “ront” hazırlamıştık. Analar çeker yükü Kimsenin bilesi yok Gelin çiçek derelim Yollarına serelim Sevgilerle türkülerle annemize verelim diye diye, öğretmenlerimizin öncesinde elimize tutuşturduğu, bizim de kıyafetlerimizin bir yerlerine gizlediğimiz papatyaları hakikaten...

“Ev hanımı” tanımlamasına oldum olası gıcık oldum. Yok, aslında oldum olası gıcık olmadım; kendim de ev hanımı olup, ev hanımlarının, hiç de öyle hanım hanımcık oturmadığını fark ettikten sonra gıcık olmaya başladım. Çocuğum olduktan sonra, onu kendim büyütmek istediğimde, henüz...

İngilizcede bir deyim vardır: ‘To walk in someone else’s shoes’. Kelime kelime çevirecek olursan ‘Bir başkasının ayakkabılarıyla yürümek’ olarak ortaya çıkan bu deyimin anlamı aslında ‘kendini bir başkasının yerine koymak’tır. Severim bu deyişi ben. ‘Kendini bir başkasının yerine koymak’tan daha...

Bu aralar toplantılarıma, görüşmelerime hep Derya’yla gidiyorum. Hem emzirdiğim için uzun süre ayrılamıyorum, ama eğri oturup doğru konuşalım, henüz uzun süre ayrılmayı da istemiyorum hani. Bu, iş toplantılarına bebekle gitmek, karşımdaki insan konuşurken kucağımdaki bebeğimi zıp zıp sallamak, ve mızırdandığında ‘Af...

Parkta oturuyorum, çocuklarımın okula gittiğini fark eden birkaç anne “ooo ne güzel okuldalar bütün gün” diyor. İçimi çekiyorum sakince ama o iç çekme süresinde yaşlanıyorum. Bazense çalıştığımı anlamış oluyorlar ve “iyi bari bırakacak yerin var demek ki” diyorlar. Hatta tüm...