Etiket Arşivi: Calışmayan Anne

Çalışan anneler, çalışmayan annelerden daha çok yoruluyorlarmış; çünkü onlar ev, çocuk, koca gibi kalemlerin üzerine bir de işlerini düşünmek zorundalarmış. Çalışmayan anneler, çalışan annelere göre daha fedakârmış, çünkü onlar işlerini güçlerini bırakıp kendilerini çocuklarına adıyorlarmış. Çalışan anneler bencilmiş. Çalışmayan anneler...

Sanırım babaların kafasında “Anneler yorulmaz” gibi bir algı var. Sanıyorlar ki sabah evden çıkıp işe gitmeyen biz anneler bütün gün çocuklarımızla mutlu mesut oyun oynuyoruz. Ev alışverişi, yemek, çamaşır ve geri kalan tüm ev işleri de bir sihirli değnek darbesiyle kendi...

Yazının başlığını görenler “Aha da Elif geçenlerdeki tartışmaya yanıt yazmış” diye düşünebilir. Öyle değil. Daha doğrusu tam olarak değil. “Annelik bir meslektir”, geçenlerde katıldığım bir panelde panelistlerden birinin söylediği bir sözdü. Anneler Günü’nden önceki gün, Acıbadem Fulya Hastanesi’nin düzenlediği Annelik...

Dün, geçen gün bahsettiğim Marketing to Moms adlı seminere katıldım. Benim rolüm aslında öğleden sonraki panelistte konuşmacı olmaktı. Ancak merak benim değil mi, tüm oturumları seyretmek istedim. İlginç bir deneyimdi. Pazarlamacıların biz annelere ulaşmak ve satış yapmak için ne gibi...

Kadının yeri, evi mi? İşi mi? “Çocuk da yaparım, kariyer de” söylemi zorlama mı? Etrafımda hali vakti yerinde olan (hali vakti yerinde=tek maaşla geçinme gücü olan) ailelerdeki annelerin çok büyük bir çoğunluğu çalışma hayatını ya bırakıyor, ya ara veriyor. Öyle...

Yaklaşık dört sene süren “çocuk da yaparım, kariyer de yemek de” misyonumun sonuna geldim. “Hala Amerika’da yaşıyor olsaydık yardımcımız mı olacaktı? Kendi işimi kendim yaparım, mersi” pozlarım yerini “Tanrım, Yarabbim, birisi bir salata yapsa da yeşillik yesek” ya da “Derin’i...

Vallahi ben demedim bunu… İşte, burada yazıyor. Gerek çalışmayan, gerekse çalışan 700 tane anneye sormuşlar: “Sizi gerçekten mutlu eden şey nedir?” Cevap: YALNIZ KALMAK! Yani yanıt “Çocuğum” değil. “Sizi mutlu eden şeylerin başında ne geliyor?” sorusuna verilen yanıtların dağılımı şöyleymiş:

Bilmem ki… Dünyada her tecrübeyi tatmadım, o yüzden böyle bir genelleme yapmam doğru olmaz. Örneğin, Tibet’te Budist rahiplerin arasına karışmadım. Ya da Afrika köylerinde Habitat gönüllüsü olarak evler yapmadım. O kadar aşırıya kaçmayalım. Türkiye’de Ağrı Dağı’na tırmanmadım. Heyhat, daha Güney...

Galiba bana yine geldiler bu ara… Bir bunaldım. Tavana vuran hamilelik hormonlarının da çok faydası olduğu söylenemez. Sabahtan beri hüngür şakır ağlıyorum. Gözlerim şişti, eve alışveriş yapmam lazım, dışarı çıksam esnaf “Abla, hayırdır?” diye telaşlanacak. Aşağıdaki yazı çeşitli yahoo gruplarında...

“Yaz tatilini yaşasın çocuk, bu yaşta sürekli okul, okul olmasın” diye Deniz’i yaz okuluna göndermemeye karar verdiğimiz ve -bence- çok da hayırlı olmayan bir süreci nihayet atlatmış bulunuyoruz. YAŞASIN, DENİZ’İN OKULU BAŞLADI!!! Artık haftanın 5 yarım günü okulda olacak Deniz...