Etiket Arşivi: Çocuk olmak

Aşağıdaki yazı Blogcu Anne okurlarından Sabiha Gürkaynak tarafından kaleme alındı. *** Biz küçükken bir çizgili kağıdı olurdu herkesin. Çizgisiz hayatın içinde yazdıkları uzaya doğru çıkmasın diye, çizgilerinin üzerinden siyah ya da kırmızı kalemle geçilmiş bir şablonu olurdu. Ödevler elle yazılırdı....

Ben hala Cumartesi günkü olayı sindiremiyorum. Hala, ülkenin başkentinde, önceden planlanmış, yetkililerin bilgisi dahilinde olan (ve dolayısıyla güvenliği sağlamakla sorumlu oldukları) bu çapta bir eylemde iki tane bomba patlatıldığını, bu bombalar sonucunda resmi rakamlara göre 97 (ancak bunun daha fazlası...

Ben büyürken ‘Ev işi nankördür’ derdi annem de, gerçekten öyle olduğunu ev işleri bana kaldığında anladım (çocuklardan sonra). Öncesinde her işi birlikte yapıyorduk biz, ya da iş çok daha az olduğundan bana batmıyordu çoğu şey; ancak çocuklardan sonra evde kalıp...

Moda’da bir kafe var. Biz taşındıktan kısa süre sonra açıldı. Evimize yakın, şirin bir yer. Hem çocuklarla, hem çocuklarsız sık sık gidiyordum oraya. Hatta geçen sene Derin’in doğum gününü okul çıkışında orada kutlamıştık arkadaşlarıyla.

Küçükken kendimden küçüklerle daha iyi anlaşırdım ben. Daha rahat hissederdim onların yanında… En iyi anlaştığım kişi ise benden iki yaş küçük kuzenimdi, Bige.

Görümcemler başka bir eyaletten Texas’a yeni taşınmışlardı. Yeğenim o sıralar sanırım 5-6 yaşındaydı. Yeni evde, yatmadan önce babasına canavardan korktuğunu söylemiş, babası da ”Texas’ta canavar yok” demiş.

HepsiBurada’yla bu haftanın hediye kitabı yumuşacık bir hikaye hakkında: Pezzettino.

Çocuksuz bir insanken çocuklar hakkında pek bir fikrim yoktu. Uçak yolculuklarında ağladıklarını bilirdim bir… Bir de alışverişe gittiklerinde tutturduklarını… Onun dışında çok fazla şey bilmezdim çocuklar hakkında… Ne yerler, ne içerler, nasıl yaşarlar?..