Etiket Arşivi: Ebru’nun Gebelik Günlüğü

Gebe yazarım Ebru, oğlu Deniz’e kavuştu. Anne de, bebek de iyiler… Fırsat bulduğunda ayrıntıları paylaşmayı Ebru’ya bırakıyorum. Hoş geldin Deniz! Bu dünya seninle daha güzel!

  Hava nasıl oralarda? Deniz’i 37. haftada eksternal sefalik versiyon operasyonu ile baş aşağı döndürmeyi başardık. Ama ben bir süredir diken üstündeydim, sürekli kontrol ediyordum başı hala aşağıda mı diye. Bazı inatçı bebekler (inatçı ise kesin babasına çekmiştir!) eski pozisyonuna...

Biri hamile muhabbeti mi dedi? Burada en çok özlediğim şeylerden biri dibine kadar hamile muhabbeti yapmak. Türkiye’de olsaydım ofisteki kızlarla çay-kahve molalarında ne muhabbetler dönerdi kim bilir? Buradaki ofiste en çok ‘kendini nasıl hissediyorsun?’ diye soruyorlar o kadar. Bi de...

Evde bakım hemşiresi. Haftalar önce ebem burda kraamzorg denilen bir sistemden bahsetmişti. Bu, doğumdan sonraki ilk hafta boyunca her gün evimize gelecek, bebek ve benimle ilgilenecek bir bakım hemşiresi. Neyse ki sigortamız büyük bölümünü karşılıyor, hiç düşünmeden bu hizmeti veren...

Ofiste geçen yorucu günler, bayram ve sonrasındaki yoğun gündem derken gerçek hayatın hızına yetişmedim gebelik günlüklerimde. Haftalar su gibi akıp gitti. Bu haftayı “aylık” yazarsam arayı kapatabilirim! İstenmeyen süpriz (!) Ebemin 20. haftaların başında şeker testini yaptırmama gerek olmadığını, çünkü...

Anneler ve kızları. Ocak ayıydı sanıyorum, öylesine bir akşam annemi aradım. Telefona babam çıktı, “Annen yan odada bir şeyler yapıyor” gibi geveledi. İlginç, babam annemin telefonlarını pek açmaz. Babamla konuşurken arkadan sesler duydum, nerdesin diye sordum, misafir mi var? Balkonda...

Talihim yok bahtım kara. Kıraç’tan dinlemiştim bu şarkıyı, çok severim. Türkiye seyahatine valiz yaparken, şort, askılı badiler hatta bikini koyan ben Mersin’e vardığımızda bu şarkıyı söyledim bol bol. Yağışlı bir hafta bekliyordu bizi, hava sıcaklıkları da düşecekti. Hollanda ise yanıyordu...

Beklenen Yolculuk. Bu haftanın tek konusu buydu. Bütün hafta işyerinde bu yolculuğa kafamız rahat çıkmak için var gücümüzle çalıştık. Boş kaldıkça evi de toparladım. Tuhaf bir huy ama bir yere giderken evi çok düzenli bırakırım ben, sanki ben yokken eve...

Yolun yarısı. Bundan sonrası su gibi akar, yokuş aşağı gidersin diyor arkadaşlar. Bakıyorum da buraya kadar olan kısmı da zor geçmemiş aslında, şu acilde geçirdiğimiz olaylı günün dışında. Tahmin ettiğim kadar zorlamıyor beni. Şimdilik yani… Bu hafta ebeyle 20. hafta...

Detaylı ultrason: Bir tür milat bizim için, artık biraz daha kafamız rahat devam edeceğiz yolumuza. Ali de geleceği için bir Pazartesi gününe ilk randevuyu aldım, saat 7:45’e. Sabahın köründe gittik hastaneye ve henüz kapıları kilitli bölümün önünde beklemeye başladık. Kapıya...