Etiket Arşivi: Gündüz uykusu

Uzun zamandır karşılaşmadığım insanlarla karşılaştığımda, geleneksel “Nasılsın, iyi misin?” soruları sorulunca “İyiyim, şimdi iyiyim” derken buluyorum kendimi. “Artık iyiyim.” Bir ara değildim, hem de hiç. Bu, şimdiye kadar yazdığım en uzun yazılardan biri olabilir. Ancak uyku konusu merak alanınıza giriyor ya da...

En son Anne Günlüğü yazmamdan bu yana neler oldu, bir bakalım: Bebemiz emeklemeye başladı: İlk emekleme adımlarını halasının evinde yapmıştı; ondan bu yana bayağı yol kat etti. Şimdi, hızlı ilerlemek istediği zamanlarda komando gibi sürünse de artık dört ayağının üzerinde...

 Aşağıdaki yazı Blogcu Anne okurlarından İlke Mırık tarafından kaleme alındı. *** Bebeğim Su bir yaşını doldurdu. Zaman çok çabuk geçmiş. Çok değil birkaç ay öncesine kadar geceleri uyanıp o sessizlikte onu emzirdiğim saatleri özleyeceğimi söyleseler gülmezdim bile, zira öyle uykusuzdum ki,...

Yedinci ay ve ikinci haftada bebemiz gerçekten tadından yenmez bir şey olmaya başladı. Artık kendini ifade ediyor: Kollarını uzatıp ‘beni kucağına al’ diyor, elinden bir şey alırsan tepki veriyor, siniri bozulunca belli ediyor. Derin bunu geçenlerde ‘Anne, Derya artık biraz...

Herkese merhaba, Bebekli hayatın ilk bir ayını geride bırakmış bulunuyorum. Çekirdek aile, çok komik günler geçiriyoruz. İlk birkaç haftanın buhranlarını da atlatmış gibiyim. O neydi öyle? Her kafadan bir ses, hiçbiri de birbirine benzemiyor ve sonuçta hep ben beceriksiz, kötüyüm....

Yerimizde duramadığımız bir hafta geçirdik sayın seyirciler. Üst üste üç gün konuşmalar, etkinlikler, konferanslar falan derken benim sırtımın şasesi iyice kaydıydı – taa ki Perşembe günü Yoga Terapi seansına gidene kadar. Amanın o ne güzel şeymiş öyle… Sanki üzerimden kamyon geçmiş...

Yeni annelerin ‘Sütün geliyor mu/yetiyor mu?’ sorusundan sonra en sık duyduğu sorulardan biri ‘Neden ağlıyor?’ sorusu… Her ne kadar bu soruya ‘Eşekler sorsun diye‘ şeklinde yanıt vermek istese de insan, edep ve adap sınırları içinde geçiştiriyoruz. ‘Neden ağlıyor’ sorusunun biraz...

Ebeveynlik o kadar zor olmak zorunda değil aslında, biz olduğundan daha fazla karışık hale getiriyoruz. Bunu söylerken iğneyi kendime, çuvaldızı başkasına batırıyor değilim, kendimi de dahil ediyorum bu eleştiriye… En çok da teknik konulardan bahsediyorum. En çok da bebeklik dönemindeki...

Prima’yla Beş Yıldızlı Söyleşiler’in bu ayki konuğu taaa Finlandiya’dan. 3,5 yaşındaki Olivia ve 10 aylık Daniel’in annesi Nilgün’le Finlandiya’daki doğum izninden iki çocuklu hayata kadar konuştuk da konuştuk… Önce yazıştık, yetmedi, Skype’tan söyleştik. Sohbetimizi buraya ancak bu kadar sığdırabildik, sığdıramadıklarımız...

Ben erken kalkan bir insanım. Kendimi zorlasam, çatlasam da patlasam da uyuyabileceğim en geç saat sabah sekiz buçuktur. Ondan daha da geç kalkmam, ancak olağanüstü bir durumda söz konusu olur.