İkinci trimesterin son haftası hiç haber vermeden, aniden geliverdi. Şu “gebeliğin balayı”nın son haftalarını ne acılarla hatırlayacağım geriye bakınca. Tam da bu zamanda Türkiye’de olabilmeyi ne çok isterdim. Ailemin, arkadaşlarımın ve Türkiye’nin özleminden burnumun direği sızlıyor, ve bütün o güzel...
Bu hafta da patlama oldu, ben –yine- ölmedim. Ülkecek birbirimizi arayıp hayatta olduğumuzu bildirmek günlük rutinlerimiz haline geldi. Devletin başındakilerin yaptığı açıklamalar da akıllara zarar, ironi dolu. Kendileri 20şer korumayla gezerken “korkmayın, sokağa çıkın” demeleri, konsolosluk uyarılarına laf edip...
Merhaba sevgili okur, Bu bir gebelik günlüğüdür. Teoride yüksek dozda umut, heyecan, mutluluk, eser miktarda bebekle ve süreçle ilgili endişe, kaygı içerebilir. Gebelerin kendine has dünyasında, bir soyutlanma, dış dünyayla bağ koparma olabilir. Hatta akıl sağlıkları için bir kozada bu...
23. Haftadan sesleniyorum sevgili okuyucular! Hepinizi çok özledim, önce bunu söyleyeyim. Birkaç haftadır günlüğüme yazamıyordum, elim gitmiyordu. Benim minik dünyamda her şey yolunda çok şükür. Ama her yanımızda patlayan bombalar, görmezden geldiğimiz savaşlar, çirkin pazarlıklar sonucu her gün gözümüzün önünde boğulmalarına/ölmelerine/suiistimal...
Kızımla aynı bedeni paylaşmamızın yirmi beşinci haftasında yine bombalarla sarsıldık, üzüntüden ve çaresizlikten kahrolduk, kalakaldık. Hemen üstünden iki gün geçmedi, Orta Doğu Matematik’ten bir arkadaşımızın Barış için Akademisyenler bildirisini kaleme aldığı için hakkında tutuklama emri çıkarıldığını öğrendik. Bir gazete haberinde...
Merhabalar, Bu hafta doktor randevumu en sonunda aldım ve tekrar gittim yeni doktorumuza. Bu hamileliğimin en pozitif hamileliğim olduğuna inandığım için mi işler yolunda gidiyor, yoksa gerçekten bizi melekler mi koruyor bilemiyorum. Doktoru doğru seçtiğimize bir kere daha kanaat getirdim....
Bugün de ölmedim sevgili gebelik günlüğüm. Bu hafta Ankara’daydım. Cuma günü İstanbul’dan arkadaşlarımız geldi. Cumartesi, günübirlik Ankara’ya gidip tekrar bize geleceklerdi. Ben de hem Ankara’yı hem de Ankara’daki arkadaşlarımı çok özlediğimden “hadi biz de gidelim!” dedim Barış’a ve düştük yollara....
Yeni haftamızdan selamlar, Bu haftalara ulaşmış olmaktan çok mutluyuz. Çok şükür ki tehlikeli zamanları geride bıraktık. Beklemediğimiz, başka bir aksaklık olmazsa artık her gebenin beklediği gibi son hafta(ları)mızı yaşıyoruz. Bugünlere gelmiş olmak, doğumun nasıl olacağını konuşmaya başlamış olmak, hastane seçimine...
Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil