Etiket Arşivi: Hafta hafta hamilelik

Ofiste geçen yorucu günler, bayram ve sonrasındaki yoğun gündem derken gerçek hayatın hızına yetişmedim gebelik günlüklerimde. Haftalar su gibi akıp gitti. Bu haftayı “aylık” yazarsam arayı kapatabilirim! İstenmeyen süpriz (!) Ebemin 20. haftaların başında şeker testini yaptırmama gerek olmadığını, çünkü...

Anneler ve kızları. Ocak ayıydı sanıyorum, öylesine bir akşam annemi aradım. Telefona babam çıktı, “Annen yan odada bir şeyler yapıyor” gibi geveledi. İlginç, babam annemin telefonlarını pek açmaz. Babamla konuşurken arkadan sesler duydum, nerdesin diye sordum, misafir mi var? Balkonda...

Beklenen Yolculuk. Bu haftanın tek konusu buydu. Bütün hafta işyerinde bu yolculuğa kafamız rahat çıkmak için var gücümüzle çalıştık. Boş kaldıkça evi de toparladım. Tuhaf bir huy ama bir yere giderken evi çok düzenli bırakırım ben, sanki ben yokken eve...

Detaylı ultrason: Bir tür milat bizim için, artık biraz daha kafamız rahat devam edeceğiz yolumuza. Ali de geleceği için bir Pazartesi gününe ilk randevuyu aldım, saat 7:45’e. Sabahın köründe gittik hastaneye ve henüz kapıları kilitli bölümün önünde beklemeye başladık. Kapıya...

Bu hafta çok garip başladı… Neye niyet neye kısmet. Hafta sonu sol böğrüme bir sancı saplandı. Hareket etmekte ve nefes almakta zorlanmaya başladım. İlk önce kalple ilgili bir şeyler sandım, korktum. Hemen ev tipi bir tansiyon aleti aldık ve düzeni...

Beni bu havalar mahvetti. Orhan Veli şiirinin orjinalinde olduğu gibi bu güzel havalar demiyorum özellikle, çünkü bu ülkede güneşli bir havanın bu mevsimde haftasonuna denk gelme ihtimali Türkiye’nin Avrupa Birliğine girme ihtimalinden sadece birazcık daha yüksek. Paskalyamız meteorolojinin aynen söylediği...

Bu haftanın en büyük olayı tabii ki cinsiyetini öğrendiğimiz ultrason kontrolüydü. Detaylara geçmeden önce sonucu açıklamak isterim, buyurun: Böylece bir önceki yazıma göre üzere benim hislerim kablel vuku bulmuş oldu. İtiraf edeyim bu bir histen daha ötesiydi. Şöyle ki; “Bebeğinizin...

İşte Başlıyoruz! Gebelik günlüklerini uzuuun zamandır takip ederim. “Bir gün hamile kalınca ben de yazıcam!” diye heveslenirdim hep. O günün bu kadar geç ve bu şekilde geleceğini hiç düşünmemiştim. Nasıl mı? Durun biraz başa dönelim; Yıl 2014. O yıl Eylül’de...

Kızımla çok mutluyuz, onun keyifli bir bebek olduğunu düşünmeden edemiyorum. Aramızda ciddi bir iletişim olduğuna inanmaya başlıyorum, bana cevap veriyor. Konuşuyoruz kendi yöntem ve dilimizle. Hissettiklerim böyle olsa da henüz kesin diyemiyorum; gelecek haftalar bunun cevabını daha net veriyor olacak.....

Öncelikle merhaba diyerek bu kadar geçen zamanın sebebini açıklamak istiyorum. Yazmaya devam ettim aslında hep, ama Elif’in yoğunluğunun verdiği zaman probleminden dolayı beklemek durumunda kaldık. Kendisi de bloguna gerekli vakti ayıramadığı için gerçekten üzgün. Ama önemli olan Elif’in değerli adımlar...