Yaklaşık bir ay önce ilk olarak kendi parfümümü kullanmamı bırakmayla, daha sonra Deniz’in Babası’nın parfüm sıkmasını yasaklamayla, ve en nihayetinde “Her kim ki parfüm sürer, gebe kadından uzak durmalıdır”a dönüşen bir manifestoya dönüşen anti-parfüm kampanyasına bu hafta son verdim. Sevgili...
Olur olmaz yerde, olur olmaz saatlerde önüne geçilemez bir uyku hali… Sanki maraton koşmuşum gibi bir yorgunluk… Türk filmlerindeki artistlerin “Ay bana bir şeyler oluyor” şeklindeki bayılmalarını aratmayan baş dönmeleri… Jayne Mansfield’ı kıskandıracak nitelikte göğüsler… “Dokunmayın, ağlarım” ya da “Mazeretim...
Daha önceki doktor görüşmemizde aradığımızı bulamayınca, üçüncü çocuğunu da normal doğumla dünyaya getiren, beklenen doğum tarihinin üzerinden iki hafta geçmiş olarak iki gün hastanede kaldıktan sonra kızını kucağına alan bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine gittiğimiz doktora ben de, Deniz’in Babası da...
Son zamanlardaki uyanınca ağzıma bir şeyler atma ihtiyacı beni çok çaresiz ve sinirli hissettiriyordu… Gözüm hiçbir şey görmüyordu. Normalde ilk işim Deniz yesin diye kahvaltı hazırlamak olduğundan aynı şeyi yapmaya çalışıyordum. Ancak aç karnına başkasına yiyecek bir şeyler hazırlamak dünyanın...
Bir yandan dur durak bilmeyen mide bulantıları, bir yandan da gitgide açılan iştahım oldukça tuhaf bir tablo yaratıyor. Sürekli bir şeyler yemek isteyen, yiyen, ve sonra da yediğinden öğüren hoşnutsuz bir yaratık haline geldim.
Şu fani dünyada kendimle ilgili beğendiğim bir şey varsa o da ince belimdir. Daha doğrusu öyleydi — bu haftaya kadar. Daha önce de söylemiştim, son üç aydaki yorgunluk, uykusuzluk, beş dakikada bir tuvalete gitme, bel ağrısı, kasık ağrısı ve daha...
Bu haftanın en akılda kalıcı olayı İki Numara’nın kalp atışlarını duymamız oldu. Bundan yaklaşık iki buçuk hafta önceki randevumuzda kalp atışı henüz başlamamıştı. O yüzden bugün artık görmemiz şarttı. Nitekim doktor ultrasonu yaparken karşımdaki ekranda sadece yanıp sönen kalp atışını...
Deniz’e hamileyken de ilk başlardaki en büyük sıkıntım uykuydu. Mide bulantısı daha sonra başlamış ve baş edilir düzeyde kalmıştı. Ama uyku hali öyle baskındı ki, evden çalıştığım bir gün işyerimle yaptığım yaklaşık 1 saatlik bir telekonferans görüşmesinin neredeyse 20 dakikasında...
Kan testini yaptırdıktan ve bir hafta arayla tekrarladıktan sonra sonuçlarla birlikte doktorun yolunu tuttum. (Kanımdaki HcG beklenen düzeyde yükseliyordu) Deniz’in Babası iş için yurt dışında olunca bana kız kardeşim eşlik etti. Bu işi ikinci kez yapıyor olmak heyecan seviyesini az...
Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil