Etiket Arşivi: ikinci çocuk

Annem 23 Nisan’da evine döndü. O günden beri dört kişilik bir aile olarak yaşamaktayız. Ancak önce 23 Nisan etkinlikleri, ardından hafta sonu gezileri derken evde pek vakit geçirmemiştik.

Bekliyordum böyle bir şeyi… Bu kadar güllük gülistanlık olmamalı her şey diyordum. Biliyor musun, benimle evde kimse ilgilenmiyor. Herkes Derin’le ilgileniyor. Bunlar Deniz’in okulda öğretmenine söylediği sözler.

Deniz’in bir kardeşi olalı henüz üç hafta oldu. Bir ay bile değil. Şimdiye kadar bir sorun yaşamamış olmamız, yaşamayacağımız anlamına gelmiyor. Nitekim konuda tecrübeli anneler asıl kıskançlığın iki numara hareketlenip dillenince, bir numaranın oyuncaklarına sulanınca, bir numara göze hafif kart...

Hastanedeki yazı yazma verimliliğimi eve çıktıktan sonra devam ettiremeyince kaç gündür habersiz kaldı blog. Her ne kadar vücudum uyumak istese de yatak odasına bütün gücüyle giren güneş beni uyutmayınca iyisi mi iki satır karalayayım dedim.

Derin hastane odamızdaki minik yatağında, yanımda, bembeyaz bir battaniyeye sarılmış, ara sıra mık mık sesler çıkararak uyuyor. Deniz evde, odasında, büyük ihtimalle Mumu’suna sarılmış, birazdan uyanmak üzere kıpırdanıyor. Şu an muazzam bir sessizlik hâkim hastane odasına… Bir tek klimanın üfleme...

Geri dönüşü olmayan bir yoldayım ve beni korkular aldı. Birkaç hafta sonra ikinci bebeğim burada olacak. İkinci kez anne olacağım. İçimde korkular:

Birkaç ay önce Huysuz ve Tatlısı‘nda rastlamıştım bu kitaba… Çok ilgimi çekmişti. Huysuz’un da dediği gibi “insanın suratına tokat gibi patlayan bir kitap”. Günümüz anne-babalarının bazı basit gerçekleri nasıl unuttuğunu, asıl önemli olan “anne-baba olmak” kaygısını geride bırakıp, “doğru yapmak”...

Aslında bu yazıya birkaç gün önce yer verecektim. Çünkü İki Numara’nın ismine çoktan karar vermiştik. Hatta o kadar ki, Deniz ismiyle hitap etmeye başlamıştı bile karnımdaki kardeşine… Ancak son anda bir “acaba?” yaşadık Deniz’in Babası’yla. Sonra yine silkinip kendimize geldik...

Geçen haftaki doktor randevumuza göre İki Numara 523 gram civarındaymış. Yarım kilo. “Yarım kilo meyve, yarım kilo kıyma” gibi… Oh, büyüsün, bol kilo alsın, sağlıklı olsun, sağlıklı doğsun canım.

Kitubi çok önemli bir konuya, çok güzel bir başlıkla giriş yapmış: Doğumdan sonra hayat var mı? Tam da İki Numara’ya hazırlandığımız şu günlerde kafamı oldukça meşgul eden bir konu bu. Ne zamandır yazmak istiyor, ancak nereden nasıl başlayacağımı bilemiyordum. Damla’nın...