Etiket Arşivi: İkinci trimester

Doktorundan fırça yemiş bir gebe olarak selamlıyorum sizi. Aylık doktor kontrolümün ana teması aldığım fazla kiloydu. Şu ana kadar 14kg aldım. Doktoruma göre bu çok fazlaydı ve asıl bundan sonra kilo alacaktım. Şöyle bir şey var ki Deniz’e hamileyken de...

“Sevim koş! İnternete bağlanamıyorum. Kesin olay var!’’ ve gerçekten bir şeyler olmuş. Olayı da öğrenmeye çalışana kadar bir bakıyorum saat olmuş gece 01:00. Fakat ben bir gebeyim. Bu kadar hareketi kaldırmaz yüreğim! Allah’tan beni sakinleştiren, dinginleştiren, dengede kalabilmemi sağlayan bir...

Üzgünüm. Üzülüyorum. Kalplerin durmasına, bedenlerin sakatlanmasına, psikolojilerin darmaduman olmasına, hayatların kararmasına çok üzülüyorum. İzlememek, dinlememek, bilmemek mümkün değil.. Yürekler kavrulurken “Ben hamileyim. Sıkmayacağım canımı,’’ diyebilir miyim hiç? Kalbim acıyor, içim eziliyor. Düşündükçe hep ağlamak geliyor içimden. Gözlerimi kısıp daha da...

Zaman, hayatımın hiçbir döneminde bu kadar hızlı akıp gitmemişti. Hep nefes nefeseyim. Bir şeyleri yetiştirmeye çalışıyorum ve ucu ucuna başarıyorum. Gücüm çok çabuk bitiyor. Bu tempoda bir yerlerde sızıp, uyanıp, tekrar devam etmeye çalışıyorum. Rutinler yetmezmiş gibi angarya işler de...

Kıpır kıpır cücüğümle sizlere yeni haftadan merhaba diyoruz. İşte gebeliğin en en güzel tarafı! Tekmeli, dürtmeli geçen günler. İlk hareketleri minik minik, belli belirsizdi. Gittikçe hem şiddeti hem sıklığı arttı. Ben oturunca tekmeliyor. Bir şeyler yediğimde hemen kıpırdanmalar başlıyor. Sevindiğimde...

Çılgınca salgılanan hormonların hayatımızı ele geçirdiği bir haftadan merhaba! Mehmet Öz ‘Siz Bebeğinizi Beklerken’ kitabında ikinci üç aylık dönemde salgılanan östrojen ile ilgili şöyle bir bilgi veriyor: ‘Hamile bir kadın bir günde, hamile olmayan, menopoz öncesi bir kadının üç yılda...

Gebe olduğumu tam olarak hissettiğim bir haftadan geliyor bu yazı. ‘Ne güzel yea şu haftaya kadar geldim hala kotlarımla geziyorum kıh kıh kıh.’ derkeeen göbüşten bir “Hoaaap!’”geldi. ‘Yıkanmış kota girememe sendromu’nu biliyorsunuzdur. İşte benim kotlar yıkanınca hepsine elveda demek zorunda...

Kendimi uyku dalgalarına bıraktığım bir haftadan merhaba. Hani ben artık hamilelikte balayı dönemine girmiştim? Hani artık kendimi daha enerjik hissedecektim? Akşamları öyle bir sızıyorum ki evlere şenlik! Makyaj temizlenmemiş, diş fırçalanmamış, mutfak kendinden geçmiş, odaların ışıkları açık kalmış, üstümde dışarı...

Yeni bir haftadan merhaba. Bu yazıya başlarken tüm çalışan annelerin önünde eğildiğimi belirtmek istiyorum. İki buçuk yıldır ücretsiz izindeyken ben de bu eğitim-öğretim yılında okula başladım. Ne eve, ne okula, ne Deniz’ e, ne eşime, ne arkadaşlarıma ne de kendime...

Yeniden Londra’dayız. Düzenimizi özlemişim evet ama beni bıraksanız hamileliğimin sonuna kadar İzmir ve İstanbul arasında mekik dokuyabilirim. Yine de eve gelip sakinleşmek de iyi geldi tabi. Bir de hasta olmasaydım. Döndüğümüz ilk bir iki gün iyiydim. Ardından soğuk alığınlığı belirtileri...