Etiket Arşivi: İkiz gebelik

  Bir önceki yazımda 10 Ekim’e (35+0) randevu aldığımı yazmıştım. Bebekler doktor amcalarının ABD’den dönmesini beklediler, doktorum da sağ salim döndü, ve ben rahatladım… O günkü randevumuzda bir sorun gözükmüyordu, hatta NST sırasında yanıma gelip, haftaya gelmemi, arada tansiyonumu takip...

28 Eylül Cuma günü (33+2) kontrolümüz vardı. Bir gece önce hem servikse yediğim tekmeler hem de bir ara bayağı 20 dakikada bir gelen kasılmalar sebebiyle kesin bir miktar açılma olduğunu düşünüp, ne anneme ne eşime söylemiştim. Önce NST’ye bağlandık yine…...

İkizlere hamile kaldığımı İLK öğrendiğimde arkadaşım, “o kadar zamandır deniyorsun, neden şimdi oldu acaba?” diye sordu. Bilmiyorum, ama aklıma gelen birkaç sebep var. Birincisi, bu son donmuş embriyo transferine başladığımız günlerde, bir akupunktur uzmanına gidip, ilaçlarla birlikte karın bölgesine giden...

Gebelik günlüklerinde yazar olmak isteyen anne adaylarının, hamileliklerinde 14. haftadan daha ileride olmamalarını tercih ediyorum çoğu zaman… Fakat bu kez durum farklı…  Ekim Annesi’yle (adı bende saklı) çok eskiden tanışıyoruz. Yüz yüze değil, ama bu devirde artık çoğu tanışma yüz...

Merhaba, İlk merhabadan sonra kısaca kendimi anlatıyım size; Adım Ayşenur. 35 yaşındayım. İstanbul’da yaşıyorum. Eşimle 7 yıllık evliyiz. Peyzaj mimarıyım, aynı zamanda İç Mimarlık yüksek lisansı yapıyorum. Çalıştığım firmada bölüm yöneticisi olarak görev yapıyorum. Asya-Avrupa arasında, saatlerini trafikte harcayan şanssız...

İkiz gebe yazarım Şimal’in gebelik günlüğü, geçtiğimiz Pazar gününü Pazartesiye bağlayan gece sabah karşı mutlu sonla noktalandı. Güneş kız ve Aren oğlan, saat 1:15’te, sağlıklı bir şekilde annelerinin kucağına geldiler. Şimal de, bebekler de iyiler. Ben önden haberi veriyorum, hikayeyi...

“Zaman ne kadar hızlı akıyor” bu cümle eğer aklınızı, mesainizi meşgul eden şey uğruna manen ya da fiziken bir koşturmaca içindeyseniz çok anlamlıdır, evet saatlerin ve günlerin nasıl geçtiğini anlamayız. Ya beklemek? Bir amaca hizmet ediyorsa beklenen zaman ile başlangıç...

Emzirmek ya da emzirememek, işte bütün mesele bu 33. hafta ile birlikte benim gündemimdeki konular değişmeye başladı. Öncelikle “inşallah sağlıkla doğarlar” cümlesi gün içinde defalarca aklımdan geçiyor. Devamında ise minnaklar doğduktan sonra emebilecekler mi düşüncesi koşup yetişiyor, bu iki bebeğe...

İkinci bebeğini de yakın zamanlarda kucağına almış bir arkadaşım bana “hamilelik bir serüven, karşına ne zaman ne çıkacağını bilemezsin” demişti bir zamanlar. Halbuki o zamanlar ben hamileliği annemin ve teyzemlerin yaşadığı gibi hoppp diyerek başlayıp hoppp diyerek biten bir süreç...

Karın boşluğumda birden fazla canlı taşıdığımı “fiziksel” olarak iyiden iyiye hissediyorum artık. Desteksiz, tek hamlede kalkamıyorum çünkü göbeğimi kaldıramıyorum. Bunun iki sebebi var, öncelikle kalkarken rahim kanalına baskı yapacakmışım gibi geliyor ve bu beni korkutuyor, ikinci olarak da göbeği taşıyamıyorum...