Washington Post’un “On Parenting” blogundaki bir yazı, okulların, çalışan ebeveynleri zor durumda bıraktığını, erken biten okul saatlerinden sonra, çalışan ebeveynlerin çocukları için programlar olmadığını, olanların dolu olduğunu, okulların kapalı ama iş yerlerinin açık olduğu tatil günlerinde ebeveynlerin zor anlar yaşadığını…...
Geçmişte birçok -gereksiz bile sayılabilecek- bilgiyi aklında tutabilen bir kişiydim. Mahalle bakkalının doğum gününden tut, karşı komşunun evlenme yıldönümüne kadar (yazar burada abartma hakkını kullanmıştır) bir sürü şeyi bilirdim, hatta Bige bana bu yüzden “Erken yaşlanacaksın!” derdi. Şimdilik iyi gidiyorum,...
Yeni eğitim-öğretim yılı bugün başlıyor. Özel okulların bir kısmı 5 Eylül’de, bir kısmı -devlet okullarındaki mini mini birlerle birlikte- 12 Eylül’de açıldı ancak asıl kıyamet bugün kopuyor. Servis araçları yollara dökülüyor, kırtasiyeler dolup taşıyor, dananın kuyruğu kopuyor, daha ne diyeyim....
Türkiye’deki eğitim sistemi ve son müfredat değişikliği ile ilgili hazırladığı bir haber için veli görüşü arayışında olan Kanadalı bir gazeteci, çocuğumu daha önceden neden devlet okuluna gönderdiğimi, şimdi neden özel okula gönderdiğimi, son müfredat değişikliği hakkında ne düşündüğümü falan sordu....
Uzun zamandır Fide’yle ilgili bir yazı yazmak istiyor, bir o kadar zamandır da çekiniyordum. Çekiniyordum çünkü: (1) Reklam gibi algılanmasını istemiyordum, ve (2) Özel okul olduğundan, ve şimdilik çok kısıtlı bir bölgeye erişebildiğinden, ters tepecek bir şekilde özendirici olmasını istemiyordum. Sonra bu...
Bir sabah uyandım ve eğitim sistemi değişti ve anasınıfına göndermeyi düşündüğüm oğlum birden ilkokula başladı. (Aslında birden değil; aylar süren düşünceler, imzalar, kampanyalar sonunda; bilen bilir…) Okulda yalnız hissetmesin diye, her gün bir resim yapıp koymaya başladım beslenme çantasına. O resimleri de...
Küçüklüğümde hep öğretmencilik oynardım ben. Not defterlerim bile vardı, hayali öğrencilerimin isimleriyle dolu… Büyüyünce öğretmen olmayı isterdim ama gerçekten mi isterdim, bilmiyorum; belki de gerçekten isteseydim ailem ‘işletme oku’ dediğinde onları dinlemez, kafamın dikine giderdim. Neyse işte, öğretmen olmamak içimde kaldı diyeyim....
Biliyorsunuz, 6. ay bebelerin (ve anne-babalarının da!) hayatlarında bir dönüm noktası. Bir kere ek gıdalar başlıyor, sonracığıma, oturmaya yelteniyorlar, işte fır fır dönmeye başlıyorlar falan… Geçtiğimiz hafta bizim için de bir geçişler haftasıydı. Her şeyden önce artık sokakta gezerken anakucağı...
Blogcu Anne Annelik her zaman tozpembe değil