Etiket Arşivi: Konuk yazar

Deniz oğlum kendini kitaplarda kaybedecek yaşa geldikten bir süre sonra ona ısrarla önerdiğim bir kitaptı Pal Sokağı Çocukları. Ben ne kadar ısrarla önerdiysem, o da o kadar ısrarla reddetti. Neden bilmem, uzunca bir süre direndi. Sonra ne oldu hatırlamıyorum, belki...

Bu satırları yazdığım sırada bütün dünyanın en büyük (ve belki de tek) gündemi Corona virüsü. Üç dört ay önce ‘Çin’de böyle bir şeyler varmış ya?’ diye dinlenilen haber bültenleri ve okunan yazılar ile başlayan süreç, Çin’in bu işten yavaş yavaş...

Blogcuanne.com’da okuduğum ‘Tek Çocuklu Kadın Manifestosu’ndan sonra bir ‘Görüyorum ve arttırıyorum: çocuksuz kadın manifestosu’ yazmayı kendime bir görev bildim. Çocuksuz bir insanın annelik sitesinde ne işi var diye sorulabilir tabii ama mesele çocuklu olmak ya da olmamak değil, mesele dünya...

Ben gündüzleri çok sevdiği bir işte çalışan, akşamları çocuğu ve eşi ile vakit geçiren, geceleri müzik dinleyerek okumayı seven, kimi zaman akademik makaleler kimi zaman da roman okuyan, kafa karışıklığını terapilerle, arkadaş sohbetleri ile ve yazarak gidermeye çalışan sıradan bir...

Hani hep derler ya “Anne olunca anlarsın!” diye… Bu cümle çoğu zaman ‘başına gelecek var’ anlamında mı yoksa ‘ah o tarifsiz sevgiyi sen de tat’ manasında mı kullanılıyor, pek emin değilim. Ama bir serzeniş içerdiği kesin. Geç sayılabilecek bir yaşta,...

İnsan hamile olduğunu öğrendiğinde bir heves başlıyor okuyup araştırmaya, keyifli günlükler tutmaya. Gebelik ilerledikçe o ilk heyecan yerini başka bir duyguya bırakmaya başlıyor, en azından benimki tam olarak böyle oldu. İçimde üç adet minik tohum olduğunu bilmek ilk zamanlar heyecan,...

Aşağıdaki yazı Blogcu Anne okurlarından Pınar Ç. tarafından kaleme alındı. Gözlerini kırpıştırdı. Beline yel mi girmişti gene? Üstünden sıyrılmış tişörtünü düzeltti. “Yamuk yumuk uyumaktan hep, of..” diye düşünerek yatakta doğruldu. Dişini fırçalamaya fırsat kalmadan sızmıştı gene. Makyajını da çıkaramamıştı. Sabahın...

Bir buçuk ve dört buçuk yaşında iki çocuk annesi olarak, tüm çocukların yıldız tozlarından yapıldığına inanıyorum. Onların kalpleri ve beyinleri, bizim şimdiki halimizle anlayabileceğimizden, kavrayabileceğimizden bambaşka bir evrede ve düzlemde… Farklı ortamlarda öğrendiğim birçok bilgi, çocuk hallerimize daha hayran bırakıyor...

Henüz öz bakımını halletmeyi öğrenememiş küçük çocuklu bir evde asgari bir kişinin sağlıklı olması gerekir ki -bu kişi de ekseriyetle anne olur- çocuğun yemesi, içmesi, uykusu, oyunu, ağlaması, sızlaması gibi tüm güne yayılan ihtiyaçlarıyla ilgilensin. Ama o anne kişisi olur...

Geçtiğimiz günlerde izlediğim bir dizide karısına ‘Tek çocuksun sen, anlamayazsın’ diye bağırdı adam; halbuki kızcağız da pek bir şey dememişti, sadece herkesin gayet rahat görebileceği bir gerçeği dile getirmişti adamın kardeşlerinden biri ile ilgili… 35 yıllık profesyonel bir tek çocuk...