Etiket Arşivi: Meltem’in Gebelik Günlüğü

Gebe yazarım Meltem’in kızı Aela Su, 19 Ocak Cuma sabah saat 09:13’te aramıza katıldı. Anne de, bebek de iyiler. Hoş geldin Aela Su! Bu dünya seninle daha güzel!

Kızımla çok mutluyuz, onun keyifli bir bebek olduğunu düşünmeden edemiyorum. Aramızda ciddi bir iletişim olduğuna inanmaya başlıyorum, bana cevap veriyor. Konuşuyoruz kendi yöntem ve dilimizle. Hissettiklerim böyle olsa da henüz kesin diyemiyorum; gelecek haftalar bunun cevabını daha net veriyor olacak.....

Öncelikle merhaba diyerek bu kadar geçen zamanın sebebini açıklamak istiyorum. Yazmaya devam ettim aslında hep, ama Elif’in yoğunluğunun verdiği zaman probleminden dolayı beklemek durumunda kaldık. Kendisi de bloguna gerekli vakti ayıramadığı için gerçekten üzgün. Ama önemli olan Elif’in değerli adımlar...

Ve hazırlıklar tamamlandı, ayrılma zamanı evimden ve eşimden, belirli bir süreyle. Eşimle İstanbul’da buluşmanın heyecanı daha gitmeden başladı içimde. İstanbul’da tanıştık, aşkı bulduk, evlendik. Bu sefer üçümüz birlikte İstanbul’da olacağız, beklemek ne zor, sabırsız ben… Trendeyim havaalanına gidiyorum, yalnız değilim...

Çok uzun zaman geçmiş gibi, son bir hafta çok yoğun geçti. E ne de olsa tatilin yakınlaşma haftası ve hazırlığı var. Enerji tam anlamıyla etkileyici düzeyde, ama hala elimden geldiğince dikkatli. İştah son sürat, hele yalnızsam bittim, durmak bilmiyorum bazen,...

Babam “Annenin hamileliğinde biz görmedik böyle testler, ayrıntılar” demişti geçen aylarda. Haklıydı da, geçmişte nerede bu kadar ayrıntılı kontroller, testler… Günümüzde testlerin ve kontrollerin ayrıntısı hem ürkütüyor, hem çok rahatlatıyor. Tamamen benim düşüncem olmak kaydıyla bir gerçek var ki, gelişen...

“Farkındalık” demiştim bir önceki yazımda. Geldi çok hoş geldi, pek güzel geldi. Net söylüyorum, hissedilen en ciddi hafta bu hafta. Her ayrıntısıyla hem de, evimizde sana her baktığında gülümseyen bir koca, koca göbüşlü bir güzel ve dokunuşlarına başlamış olan minik...

Farkındalık, ama şöyle gerçeğinden… Kapımıza yaklaşıyor, hissediyorum. Doktorumuz 20. hafta ve sonrası hissetmeye başladığın resmi haftan olacak demişti; bebeğinin hareketleri, göbeğinin belirginleşmesi gibi, haklı sanırım. Ne ilginç bir duygu benim ki; ortalama 6-16 hafta arası neredeyse yaşam belirtileri göstermeyen zorluk...

Hissedilen duyguların karşılıklı sonsuzluğunu, tam olarak yaşamaya başladığımız hafta işte bu hafta. Bu cümle o kadar çok şey barındırıyor ki, benim gibi ilk üç ayında, pardon nerdeyse dört ayında aynı sıkıntıları çekmiş olanlar anlar beni. Sevgilimin güzel sözlerine cevap veremeyecek...

Evet, “hoş geldin anneliğim” demiştim size bir önceki yazımda ve gerçekten işte hissettiğim haftalar cidden başladı. Hala enerjim eksik, hala yüzde yüz hissetmiyorum, hala birden ah uzanmam lazım gibi yakınmalarım var tabi, ama hiç lafı olmaz. Sevgilime artık cevap veren,...