Etiket Arşivi: Nihal’in Kalben Hamile Günlüğü

“Kalbencim, sen ne iyi ettin de bize geldin. Sen gelince daha da büyük bir aile olduk. Benim çok tatlı, çok güzel, kocaman bir kızım oldu. Çok mutluyum iyi ki geldin.” Sonrası huzurlu bir uykuya dalıp, kurumdaki uyurgezerliğin evde hiç olmaması…...

Evetttttt geldik bir tatlı hikâyenin sonuna, gökten kaç elma düştü bilemiyorum ama iyi ki elmaları düşürecek bir hikâyemiz oldu hayatta, bunun için çok mutluyum. Herkesin dünyaya geliş nedeni vardır ya, belki bizimki de budur. Şimdilik… Ben bu defa anne değil...

  “Bir minicik kız çocuğu bak duruyor orada hala, anlatamam gördüklerimi bu neşeli çocuğa…” Sizlerle görüşmeyeli aklımda dönüp duran şarkı oldu. Son bir kaç haftadır evi düzenleme, boyama, çocuk odasını büyük odaya taşıma, çocuk odasına ufak bir bahçe yapma gibi...

Kızımızı beklerken, o kadar can sıkıcı olaylar yaşandı ki ülkemizde, heyecanım kursağımda kaldı diyebilirim. Ve gerçekten çok çok yerinde bir karar verdiğimizi daha da iyi anlamamı sağladı, tüm bu olanlar. O çocuklardan biri, en azından biri kurtulacaktı. Hep üzülecek ama...

Kim bilir, belki korkarak uyuyorsun şu an karanlıkta. Biz değil sen bize ışık olacaksın güzel kız…  Hayat çoğu durumda hislerimle çıktığım noktaya döndürür beni. Mantık ve hesaplarımı bir kenara atıveririm. İlk kalbimin arzuladı, düşününce içimde hiçbir kuşku olmadan, kıpırtılarla huzur...

Düşününce, demek kalabalık aile olmakmış hayalim. Bugüne kadar bunun hayaliyle yaşamamış gibi olsam da hayatı yaşarken ki mutluluğumdan anlaşılan ben bunu istemişim içten içe. Şimdi üçüncü çocuğumuza kalben hamile olmamın sonrasında, ona kavuşmayla tamamlanacak ailemiz. Biliyorum bizi zorlayacak ama zaten...

Geçen hafta, son görüşmemiz olduğunu yazmıştım ama ne yazık ki yanlış alarmmış. Yani önümüzdeki ay bir görüşmemiz daha var ve bu görüşme artık son olacak. Neyse, gelelim bu son öncesi görüşmeye. Bu görüşmeler sıkıştırıcı, kendinizi sorgulatıcı. Çok akıllıca. Vazgeçmeye meyilli...

Ya güzel yavrumu birkaç yıl sonra benden alırlarsa? En çok merak edilen, endişe duyulan, başvuru öncesi en çok araştırılan konu sanırım. Benimse en son düşündüğüm konu. Ya da belki de düşünmekten kaçtığım. Bilemiyorum, ama gerçekten önem sırasında başlarda yer almıyor....

Tanımadığım numaraları bazen açmamak gibi bir huyum vardır. Çünkü bankalar, sigarayı bırakma hatları ve bunun gibi, tam işinize yoğunlaşmışken araya giren acayip konuşmalar sinir bozucu olabiliyor. Ama şimdi bilinmeyen her numarada, eğer açamadıysam mutlaka geri arama yapıyorum. Toplantıda dahi olsam...

Kar yağışı, yollar kapalı, tatil derken bizim ev ziyareti söylenen haftada ve evde olamadı. Bir hafta rötar ile tekrar aradılar ve bir değişiklikle iş yerime ziyarete geldiler. Yok böyle bir heyecan, elim ayağıma dolandı beklerken. Bu arada belirtmek isterim ki;...