Etiket Arşivi: Şimal’in İkiz Gebelik Günlüğü

Gebe yazarım Şimal’in ikizlerinin doğumunun üzerinden zaman geçti, bebeler neredeyse 6 aylık oldu. Şimal, doğumdan bu yana ilk kez kaleme aldı yaşadıklarını ve bunun için çok haklı sebepleri vardı… Bu süre zarfında onu merak edenler oldu, ben kendisinin de bebeklerin...

İkiz gebe yazarım Şimal’in gebelik günlüğü, geçtiğimiz Pazar gününü Pazartesiye bağlayan gece sabah karşı mutlu sonla noktalandı. Güneş kız ve Aren oğlan, saat 1:15’te, sağlıklı bir şekilde annelerinin kucağına geldiler. Şimal de, bebekler de iyiler. Ben önden haberi veriyorum, hikayeyi...

“Zaman ne kadar hızlı akıyor” bu cümle eğer aklınızı, mesainizi meşgul eden şey uğruna manen ya da fiziken bir koşturmaca içindeyseniz çok anlamlıdır, evet saatlerin ve günlerin nasıl geçtiğini anlamayız. Ya beklemek? Bir amaca hizmet ediyorsa beklenen zaman ile başlangıç...

Emzirmek ya da emzirememek, işte bütün mesele bu 33. hafta ile birlikte benim gündemimdeki konular değişmeye başladı. Öncelikle “inşallah sağlıkla doğarlar” cümlesi gün içinde defalarca aklımdan geçiyor. Devamında ise minnaklar doğduktan sonra emebilecekler mi düşüncesi koşup yetişiyor, bu iki bebeğe...

İkinci bebeğini de yakın zamanlarda kucağına almış bir arkadaşım bana “hamilelik bir serüven, karşına ne zaman ne çıkacağını bilemezsin” demişti bir zamanlar. Halbuki o zamanlar ben hamileliği annemin ve teyzemlerin yaşadığı gibi hoppp diyerek başlayıp hoppp diyerek biten bir süreç...

Karın boşluğumda birden fazla canlı taşıdığımı “fiziksel” olarak iyiden iyiye hissediyorum artık. Desteksiz, tek hamlede kalkamıyorum çünkü göbeğimi kaldıramıyorum. Bunun iki sebebi var, öncelikle kalkarken rahim kanalına baskı yapacakmışım gibi geliyor ve bu beni korkutuyor, ikinci olarak da göbeği taşıyamıyorum...

Hem “ikiz gebelik” yaşıyor olmak hem de “riskli gebelik” anneyi nasıl arada ters köşe yapabilir fiiliyatının kendini iyiden iyiye hissettirdiği haftalara, hoş geldik! Geçen hafta cuma günü 29 hafta+4 günlük olmamıza rağmen ben kafamda planları hep 30 haftalık olduk yaşasın...

Mutluluktan kimi zaman gözlerimin dolu dolu olduğu “Bebeklere Hoş geldin” partimizi düzenledik pazar günü.. Şunu anladım ki, ilginin üzerimde olması beni utandırıyor ama öyle güzel bir şey için şımartıldım ki hayatım boyunca bunu unutamam. Çok dışa dönük gibi görünen ama...

Doktorların koyduğu ilk sınıra ulaştık, 28. hafta. 1 kilo sınırını geçtiğimizden bahsetmiştim, şimdi de hafta sınırını bekliyordum içten içe. Ona da ulaşınca ben yavaştan hazırlıklara hız vermeye başladım. Geceliğimi internetten sipariş vermiştim, geldi. Hediye olan da ulaştı. Ayrıca annemden de...

Hamileliğimi evde koltukta oturarak ya da yatarak geçirdiğimi duyan birçok insan aynı tepkiyi verdi: “büyük şans, keyfini çıkar”. Çok ironik geliyor bu cümle bana. İş hayatının veya iş dışında da var olan hayatın içindeyken, bir zamanlar benim de dahil olduğum...