Etiket Arşivi: Tarihe not

Çocuklar insanın içindeki en iyiyi de, en kötüyü de çıkarabilme kapasitesine sahipler… Ya da şöyle ifade edeyim: Annelik insanın içindeki en iyiyi de, en kötüyü de çıkarabilme kapasitesine sahip. En azından benim için.

Bu iş şaka olmaktan çıkmaya başladı. Bunlar çok hızlı büyüyorlar. Bu kadar da olmaz ki!

Hayat zor… Bugün varız, yarın yokuz, kime ne zaman ne olacağı belli değil. Yakınındaki insanlar bir de bakıyorsun ki bir varmış bir yokmuş.

Vallahi kafayı yemek üzereyim sevgili blog okuru. Yer hizasında olmasak camdan aşağı atlamış olabilirdim, o kadar diyeyim… Ben böyle taklitçilik görmedim.

Haziran ayı boyunca Gezi olayları hayatımın -ve dolayısıyla bu blogun- ortasına yerleştiyse de, bu esnada irili ufaklı ve tarihe not edilmeyi hak eden bir sürü şey oldu aslında… Unutmadan yazalım ki yıllar yıllar sonra hatırlayalım:

Son zamanlarda çok gerginiz. Maaile. Özellikle Deniz. Öfke patlamaları yaşıyor. Nasıl yaşamasın? Üç haftadır doğru dürüst göremedik çocukları. Görmeyi bırak, birçok şeye şahit oldu.

Anne olmanın en güzel taraflarından biri bir yandan çocuğunu büyütürken bir yandan da kendi çocukluğuna geri dönmek. Onunla birlikte -ve hatta bazen onsuz!- oyuncaklarla oynamak, çizgi film seyretmek, çocuk gibi davranmak, düşünmek…

Derin üç yaşında bugün.