Etiket Arşivi: Terapi

Aşağıdaki yazı Blogcu Anne okurlarından Zeynep tarafından kaleme alındı. 21 yaşındayım ve annelik bloglarını çok seviyorum. Hiç sıkılmadan okuyorum, hamilelik süreçleri, bağlanma süreçlerini, uyku problemlerini veya kendilerine zaman yaratmaya çalışmarını zevkle okuyorum. Benim maalesef iki ebeveynim de ebeveynlik konularında buradakilerden...

13 aylık uykusuzluğun üzerine, ardı ardına gelen hastanelik olma süreçleriyle, kendim için zor bir dönemden geçiyorum. Önce bebekle bronşit için, sonra kendim ve diğer iki büyükle rotavirüs için hastaneye yattık; devamındaki nekahat süreci de cabası… Böyle zamanlarda halime üzülüp kendime...

Çok güzel bir metindi haftasonu çevirisi. Çok severek seçiyoruz ve tercüme ediyoruz her birini. Gelen yorumların bazıları da çok sarsıcı, çok gerçekti. Sahiden iyileşme oluyor mu diye soranlar, umutsuzlukla dolanlar… Hepsini çok içimde hissettim. Yazıdaki örnekler sadece anne bağını anlatmıyor...

Üniversiteye hazırlanırken, nasıl olsa Boğaziçi İşletmeye puanım yetmeyecek, bari Sosyoloji, Psikoloji yazayım istemiştim. Ama o zaman ‘işletme’ popülerdi, ”Boğaziçi’nin BİLE sosyolojisi, psikolojisi olacağına, Marmara’nın İşletmesi olsun, daha iyi, daha geçerli” kararına varmıştık ailecek. Niye böyle bir kararı ailecek verdiysek? Annemin, babamın benimle...

Bugün aslında bir çocuk kitabı yazmak istiyordum; daha doğrusu bir seri… Ama içinde bulunduğumuz ahval ve şerait içinde, yetişkinlere iyi gelecek bir kitabı paylaşmak istedim. Terapi Defteri’nin yazarı Deniz Bolsoy Erdem’i ilk olarak Twitter’dan takip etmeye başlamıştım. Sonra Instagram hesabı...

Büyük oğlumun okulunda bir seminere katıldım birkaç hafta önce. Konuşmacı yetişkinlere bir zeka sorusu yöneltti ve süre verdi. Fakat kimsenin çözebilmesini beklemediğini, bunu düşünme becerileri üzerine anlatacağı konu için yaptırdığını da ekledi. Çözmem sadece birkaç dakika sürdü. Konuşmacı daha önce...

Birçok kadın için kendini kaybetme ve görünmez olma zamanı anne olduktan sonraki evreye tekabül ediyor. Hayat bir müddet gerçekten duruyor. Araları sadece 11 ay olan iki çocuğun annesi olarak genellikle kendimi “Goodbye Lenin” filmindeki kadına benzetirdim. Kadın komaya giriyor ve...

Uzun ve dolu bir hikayem var benim, dışarıdan göründüğünden epeyce farklı ve çetrefil. Herkesin vardır aslında. Galiba sadece farkında olanlar acı hissediyor. Bebek sahibi olmaya karar verdiğim zamana denk geliyor kendimle uğraşma ve büyütme sürecim. Sanırım buna kendini ve varlığını...