Etiket Arşivi: Ultrason

Detaylı ultrason: Bir tür milat bizim için, artık biraz daha kafamız rahat devam edeceğiz yolumuza. Ali de geleceği için bir Pazartesi gününe ilk randevuyu aldım, saat 7:45’e. Sabahın köründe gittik hastaneye ve henüz kapıları kilitli bölümün önünde beklemeye başladık. Kapıya...

15. hafta. Bu ara günler çok güzel geçiyor, bulantım çok az, ofiste yoğun günler geçirsem de enerjim yerinde. Artık ofiste herkes biliyor hamile olduğumu, hatta dar kesim gömleklerimden pırtlayan göbeğime dikilen bakışları fark edebiliyorum. Ofisteki arkadaşlara söylediğimde çok güzel tepkiler...

14+2 hafta, işte bugün hafiflemiş uyandım, kusmalar azalmış daha iyi gibiydim. Eşim “başlıyor rahat edeceğin günler geldi” dediğinde, “bunu çok defa söyledik yarını beklemek istiyorum” dedim. Ertesi gün de iyiydim, yorgundum, halsiz ve enerji konusunda iyi değildim ama kusma ve...

Yeni bir haftadan merhaba. Bu yazıya başlarken tüm çalışan annelerin önünde eğildiğimi belirtmek istiyorum. İki buçuk yıldır ücretsiz izindeyken ben de bu eğitim-öğretim yılında okula başladım. Ne eve, ne okula, ne Deniz’ e, ne eşime, ne arkadaşlarıma ne de kendime...

Geçen hafta doktora gittik. Bebeğimizin büyüme eğrisi yeniden yükselişe geçmiş. Çok şükür! Nasıl sevindiğimi ben anlatamam ama siz anlarsınız biliyorum. Bu da geçti. Tüm desteğinize yeniden teşekkürler. Bunun yanısıra aynı kontrolde plesantanın da doğum yolundan çekildiğini öğrendik. Zaten tüm bu...

Geçen hafta bahsettiğim doktor kontrolü Salı günüydü. En son 20. haftada görmüştük kızımızı. Uçarak gittik hastaneye. Onların derdi plesantayı kontrol edip doğum şekline karar vermek olabilir, bizim önceliğimiz kızımızı görüp sağlıklı olduğunu duymaktı. Gördük miniği. Kordon bir spagetti gibi yüzünün...

  Merhaba herkese! Günlerin birbirini kovaladığı, haftalara eklendiği ve hepsinin nasıl geçip gittiğini anlayamadığım zamanlar sonrasında nihayet buradayım tekrar. Günlerin 24 saatle sınırlı olmasına çok bozuluyorum bu ara. Hele de Cuma gelip de hafta bitince acayip sinir oluyorum. Henüz yapılacaklar...

Uzun zamandır yazamadım. Çünkü bu arada 2 haftalık bir Türkiye seyahatindeydik. Çok yakın bir arkadaşımızın düğününü, annemi görmekle (tabii ki) birleştirince ve Türkiye’de elim bilgisayara gitmeyince böyle uzun bir ara oldu. Üstüne bir de Londra’ya dönünce oldukça ağır bir soğuk...

Mayıs’la beraber yolun yüzde sekseninin geride kaldı bizim için. İnanamıyorum 32. haftaya geldiğimize, daha geçen gün ilk doktor randevumuzu bekliyorduk! Şimdiyse önümüzde sadece haftalar var. Gelecek ay bizim minikle tanışacağız. Okulda derslerin kesilmesiyle birlikte yavaş yavaş kafamı bu doğum ve doğum...

    İşte yarıladık bile yolu. İnanamıyorum. Hala tam olarak ne hamile olduğuma, ne de yolun yarısının geride kaldığına inanamıyorum. Böyle böyle bitecek, sonra bir anda bebegimiz gelecek inanamıyorum. Hayatımızın en büyük değişimine sadece 4,5 ay kaldı, inanamıyorum… Ben resmen...