Etiket Arşivi: Yardım Değil İşbölümü

Etrafımdaki evliliklerin çoğu mutlu değil. En yakınımdakilerden tut, daha uzaktan tanık olduklarıma kadar, ya alışkanlıklardan, ya bir çeşit zorunluluk hissinden devam eden ilişkilerden oluşuyor çoğu… Aşk nerede? Sevgi?… “Mutluluk, az miktarda mutsuzluğa tahammül edebilmektir” diyordu sevgili Deniz, Terapi Defteri adlı...

Aşağıdaki yazı Blogcu Anne okurlarından Çiğdem Demir Çelebi tarafından kaleme alındı.  Bütün gün sosyal medyada kol kaslarını gösteren ve kadına sürekli “Aslansın; kaplansın; onu da yaparsın, şunu da!” minvalinde mesajlara maruz kaldım. Bu mesajlar çoğu insanda bıraktığı dahiyane ya da...

Fransız karikatürist Emma, bundan birkaç ay önceki bir karikatüründe “The Mental Load of Motherhood” || “Anneliğin Zihinsel Yükü”nü anlatmıştı. Bayılmıştım; o kadar net kaleme dökmüştü ki aklımdan geçenleri, Doğan’a da göndermiştim, “Bak, anlatmak istediğim şeyler burada!” diye…   GazeteDuvar’da bir...

Beni tanısaydınız, henüz çocuk sahibi olmadığım dönemlerde beni en çok sevindirecek şeyin eşimden alacağım hamilelik haberi olacağını düşünebilirdiniz. Çocuklarla aramın çok iyi olması, çocukla çocuk olmam, hep insanların çocuk sahibi olmasını desteklemem kolayca gözlemleyebileceğiniz şeyler. Şimdi bakınca hamilelik haberini aldığım...

Deniz’in doğumundan sonra Türkiye’ye dönerken beyaz eşyalarımız dışında her bir şeyimizi getirmiştik. Voltaj uyumsuzluğu sebebiyle küçük büyük tüm ev aletlerimizi orada bırakmıştık, ki Amerika’da temel beyaz eşyalar evin içindedir zaten. Bir evden diğer eve taşınırken buzdolabı, fırın, çamaşır makinesi falan...

Dilimizde, kadınlara yönelik, kadınlığı sözde yücelten pek çok deyiş var. Cennet anaların ayaklarının altındadır ve Yuvayı dişi kuş yapar, en çok duyduklarımızdır herhalde… Her ne kadar bu sözler kadınlığı güya yüceltse de, kadınlara ve kadınlığa en büyük kötülüğü yapmış aynı zamanda…...

Derya’nın doğumundan bu yana en çok aldığım sorulardan biri: ”Nasıl yetişiyorsunuz?” ‘Ay Elif Hanım, inanın size imreniyorum, nasıl yetişiyorsunuz her şeye?’ ‘Ben bir çocukla başa çıkamıyorum, siz üç çocukla nasıl başa çıkıyorsunuz?’ Ben olsam mümkün değil yapamazdım. ‘Valla hayranım enerjine,...

Ben büyürken ‘Ev işi nankördür’ derdi annem de, gerçekten öyle olduğunu ev işleri bana kaldığında anladım (çocuklardan sonra). Öncesinde her işi birlikte yapıyorduk biz, ya da iş çok daha az olduğundan bana batmıyordu çoğu şey; ancak çocuklardan sonra evde kalıp...

Amerika’da yaşadığımız ve çocuksuz olduğumuz dönemde, oradaki en yakın arkadaşlarımdan biri çocuk sahibi olmuştu. Daha önceden kocasıyla birlikte kararlaştırdıkları gibi, çocukları olunca anne çalışmaya ara vermiş, evin gelirini baba sağlıyordu.